Trance Energy?

En toen was er het balansbandje. Ik wist niet wat ik mee maakte vanavond. Nog maar een keer dezelfde oefening doen. Dit kan niet, nog een keer dan. Ja, het is toch echt zo, ik ben veel leniger in eens. Nog één keer dan om af te leren. Waarom begrijp ik hier helemaal niks van! Dit kan niet, of toch wel.......

Ik kwam een aantal jaren geleden regelmatig bij Hans van de Wiel in Waalwijk voor voetreflexmassages en daar ging het ook om die balans. Toen begreep ik het al amper.

Er werd mij verteld dat er vaak een disbalans is in het lichaam, veelal voorzaakt door ons eigen functioneren, maar ook door electronische apparaten. De energiebanen zouden verstoort zijn.

Het zal wel dacht ik. De behandelingen wierpen zijn vruchten af, dus ik heb toen maar besloten om er bij neer te leggen en te accepteren dat er iets postitiefs met mijn lichaam gebeurde.

The Meriadans zoals Tell Sell ons regelmatig voorschotelt met hun elektrische voetrefelex apparaat, zouden worden gestimuleert, waardoor we tot meer in staat zijn en beter kunnen functioren. Ik zeg niet dat het niet zo is, zeker niet meer na vanavond.

Overigens weet ik daarbij niet of het apparaat van Tell Sell doet waar voor het gemaakt is. Ze verkopen wel meer rotzooi via tv. Maar goed waarom zou je ook nog zoveel geld in iets investeren "alles al" in een klein bandje zit van ongeveer 20 euro?

De balans opmakend kan ik maar tot één conclusie komen. Ik ben nu een veel evenwichtiger mens. Hoop ik.......

Sonja Bakker eat your heart out. Voor mij elke dag balansdag!

Je kan mijn rug op!

Soms worden er dingen over je gezegd waar je weken over kan nadenken. Meestal is dat goed, omdat het je weer even met de beide bennen op de grond zet, maar soms voel je ook gewoon gekrenkt. Ik snap dat iedereen wel praat over iedereen, that's life, maar soms dan denk ik echt what the fuck? Waar haalt iemand het lef vandaan om zoiets over mij te zegen waar ik niet bij ben.

Ik bedoel iedereen mag kritiek op mij hebben. Ik ben absoluut verre van perfect, maar zeg het me dan gewoon een keer recht in mijn gezicht. Bepaalde dingen moet je niet via derden horen, dat is gewoon heel naar. Helemaal als de persoon die zich zo uitgelaten heeft niet meer bereikbaar is voor commentaar. Erg onvolwassen als je het mij vraagt. Verder wil ik er nu geen woord meer aan vuil maken.

Inexplicable!

Zo vandaag maar weer eens de Col de la Madeleine en de Col du Tourmalet beklommen. Zo "voelde" het althans. Na ruim 5 maanden heb ik dan toch maar eens besloten mijn mountainbike te maken. Waarom nu wel? Laat ik zeggen dat de druk van derden toen nam.

Van Andy Leck naar Andy Schleck is een grote stap. Ik was bekaf toen ik mijn etappe gefietst had. Via de pond en daarna over 2 bruggen van de buitencatagorie zo weer naar Heusden. Op delen van het parcours had ik met felle tegenwind te maken en daar heb ik nog het meeste moeite mee. Ik moet soms echt naar adem happen als de wind in mijn gezicht blaast.

Helaas kan je in je ééntje niet in een waaier rijden. Maar goed een beetje afzien hoort er bij.

Wat moeten die mannen in de Tour wel niet voelen als ik nu al bijna van mijn fiets wordt geblazen. Diep respect voor deze berggeiten. Hoe doen ze dit toch? Hoe houden ze het vol?

Ik ben al blij als ik morgen zonder spierpijn op sta. Nee, laat ik maar gewoon met een gemiddelde van 20 kilometer per uur thuis proberen te komen.

Overigens zou ik bij de eerste doping controle al de lul zijn. Als ik een pipi moet doen dan weten ze nog niet eens voor welk medicijn ze mijn nu eigenlijk moeten schorsen.

Voor het slapen gaan.

Het is weer tijd om wat op mijn blog te kalken, al is het eigenlijk nog te vroeg.

Ik krijg vaak van mensen de vraag wat ik nog om 2 uur 's nachts op doe. Een passend antwoord heb ik eigelijk niet. Ik denk dat ik mijn ritme gewoon dusdanig verlegd heb dat ik het normaal ben gaan vinden om nog op dat tijdstip op te zijn. Ik bedoel een avondmens kan je dit niet meer noemen.

Toch weet ik zeker als iemand mij direct zou bewegen ook naar bed te gaan, ik ook weer zo om ben. Het is gewoon een soort van tik. Als je alleen bent, ga je gewoon een beetje raar gedrag vertonen denk ik. Mijn karakter van uiterste zal hier ook wel een rol in spelen

Daarnaast geniet ik ook gewoon enorm van de stilte op dit tijdstip. Niemand die je stoort, geen telefoontjes, geen geluiden van buiten, heerlijk!!! En mocht er al geluid geproduceerd worden dan doe ik het zelf middels mijn gitaar of een heerlijke klassieke cd. En wat doe ik dan verder? Een beetje bloggen, marktplaats afspeuren, niet veel meer. Soms pak ik nog even een goed boek en als de letters dan van het papier beginnen te lopen, weet ik weer hoe laat het is.

Mijn nachtdienst zit er op. Morgen weer een nacht.

No way back.

Het is weer even geleden dat ik wat geschreven heb. Ik had er even geen zin in. Soms heb je wel eens van die momenten. Ik heb de laatste tijd ook een hoop op papier gezet en dan is er soms ook een moment van even niet.

Ondertussen is het bijna weer 23 juli. Het gaat zo ontzettend snel. Ruim een jaar geleden lag ik nog in het ziekenhuis en had ik af en toe het idee dat het nooit meer goed zou komen. En nu? Ik weet het niet, we zien wel. Ik denk dat dat op dit moment de beste instelling is. Ik ben erg tevreden over hoe ik me nu voel, maar ook ik weet hoe broos mijn gezondheid kan zijn en het van het ene op het andere moment kan veranderen. Maar goed die broosheid zie ik ook in mijn naaste omgeving bij vrienden, familie, etc.

Het leven is soms keihard. Mijn oom is nu aan zijn laaste weg bezig. Als hij zijn verjaardag in September haalt zou het mooi zijn. Ik denk ook dat dat voor hem een "geweldige" afsluiter is . Hij heeft dat nog als doel, net als ik denk iedereen wel een doel heeft. Alleen voor hem is het misschien het einddoel, waar het voor andere vaak het begin is. Om er er te komen moet je strijd leven, dat is zeker. Dat geld voor iedereen, gezond of niet gezond. Niks komt je aanwaaien, al lijkt het er soms wel eens op, of voelen mensen het zo uit afgunst. "Ja, als mijn ouders geld hadden" Geld is heel mooi, maar wat heb je er aan als je in de situatie verkeert die ik net schetste. Ziekte maakt in onze maatschappij geen ondersscheid tussen arm en rijk.

Wel kan geld soms een rolspelen bij het overleven en dat is naar mijn mening al erg zat. Iedereen zou die zelfde rechten moeten moeten hebben. Maar goed ik wil me ook niet te veel begeven op het pad van de "gezondheidszorg". Ik maak me er ernstig zorgen over, maar andere kant heb ik niet te veel tijd om er bij stil te staan. Ik heb nog een doel voor ogen!

En ik ben niet van plan om me tegen te laten houden door mijn gezondheid. Ik moet nog 2 a 3 jaar genieten en hopelijk pakken we er dan nog minimaal 10 jaar bij.

Natuurlijk zijn er de (gezondheids)regels en moet ik mijn verstand gebruiken. Ik zal ik nog regelmatig geconfronteerd worden met wat ik doormaak, maar ik wil persé niet dat het constant de boventoon voert.

"Het mag geen obssesie worden"

Overigens heb ik deze week daar iemand misschien wel iets te veel mee om de oren willen slaan. Waarschijnlijk kwam dat omdat ik nog niet vaak iemand heb gezien die zo veel onmacht uitstraalt, deels veroorzaakt door ons botte onbegrip voor iets wat anders is en niet te verklaren valt. Wij mensen zijn soms keihard tegen elkaar. Wat weten we nu eigelijk van wat een ander voelt en hoe hij of zij het beleefd? Vrijwel niks. Ook ik maak me overigens soms schuldig aan "vooroordelen".

Overigens wordt onmacht meestal veroorzaakt door dat we iets niet kunnen sturen.

"Je moet het stuur nu en keer aan een ander geven"

Dan kom ik weer terug bij de bloedingen van een jaar terug, mijn oom die stervende is, etc. Ik ben er uit geklomen. Heb ik geluk gehad? Misschien ben ik toch optijd op de bijrijdersstoel gaan zitten.

"Je moet het stap voor stap doen, niet te veel vragen, niet te veel tegelijk willen. Soms wat meer vertrouwen hebben in anderen. Niet te veel zoeken naar een uitleg. Laat het rusten. Sommige dingen zijn nooit helemaal te verklaren en zullen dat ook in de toekomst niet zijn. Je kan niet alles ophangen aan dat die ene gedachte. Er zijn zoveel factoren die een rol spelen. Hoe meer je twijfelt en zoekt naar verklaringen, hoe gefrustreerder je wordt.

Probeer een beetje te blijven leven en de situatie te accepteren zoals hij nu is. Dan kan je pas weer verder kijken."

En toen moest ik huilen. Achteraf was het de hardste, maar ook de beste les die ik ooit gehad heb. En dat van een verpleger (niet denigrerend bedoeld). Misschien dat ik toch niet alles moet vergeten........

Time Out

Na het heerlijke potje tennis van gisterenavond heb ik maar even een relax dagje genomen. Ik was vanacht volledig afgebrand. Mijn benen waren zo verzuurd. Het enigte positieve er aan was dat ik zodoende wist dat ik ze nog had.

Gelukkig heb ik als een blok geslapen, alvorens ik door mijn grote open raam allerlei kinderen geluiden hoorden. "Wa kunnen die jong toch schretten" zouden ze hier zeggen. Een "puzzeltocht" door de stad. Een wekelijks ritueel. Ik kan me niet voorstellen dat nog niet alle scholen inmiddels Heusden aangedaan hebben. Ik bedoel tegen woordig vrijen we toch veilig?

Maar goed na deze spontane serenade ben ik van mijn bed naar de andere bank gegaan en ben daar eigelijk heel de dag niet meer uitgekomen. Het enigste wat ik daar buiten heb ondernomen is het douchen, eten klaarmaken en een paar cd's opzetten. Villa Lobos zijn 5 pianoconcerten heb ik vandaag 2x in zijn geheel gehoord. Niks mis mee overigens, maar normaal zet ik vaak toch na één keer iets anders op. Zelfs de cd kast was te ver.

Ik heb in ieder geval nu genoeg energie om weer een paar mensen naar de overwinning te schreeuwen. Al wil het bij sommige niet echt helpen, dat bleek ook gisterenavond maar weer.

Wat betreft mijn eigen wedstrijd verder. Ik wil alleen kwijt dat ik nooit meer op matchpoint opgeef!

Felicitado

Vroeger zou ik scheldend de kamer zij uitgelopen na het verlies van oranje, maar vandaag had ik mijn emoties volledig onder bedwang. Er was maar één ploeg die verdiende te winnen. Geen gezeur over hoekschoppen, kaarten, etc. Het team mag blij zijn dat ze nog met 10 man de wedstrijd mochten beindigen. Natuurlijk zijn er de frustraties, maar dit Spanje was gewoon oppermachtig. Het is het voetballand nummer één op dit moment. Tweede worden is dan ook een geweldige prestatie.

Diep respect voor onze jongens. Ze hebben laten zien dat we er nog steeds bij horen. En als het niet in drie keer lukt doen we het toch in vier keer. De titel zal ooit van ons worden, daar ben ik volledig van overtuigd. Ik denk zelfs dat hij dichter bij is dan iedereen denkt. Deze "gouden" generatie gaat nog veel mooie dingen laten zien.

Bert en de spelers bedankt voor dit geweldige WK!!!! Na de tranen zal uiteindelijk de vreugde wel overwinnen.

Lisa Hannigan - I Don't Know. Zo mooi........... Geweldig unieke clip ook!

"Hoe dichter bij Beek, hoe slechter het bleek"

Gisteren de verjaardag van Teun gevierd. Het was erg winderig en ditmaal kwam het niet van het eten. We haden de "partytent" nog niet goed en wel opgezet en de eerste donderbui trok al over. Voor dat we wat op ons bord hadden waren we een uur verder. Overigens lag dit ook aan de barbeque. Die wilde alleen maar roken. Het is dan ook een wonder dat niemand de brandweer heeft gebeld. Maar goed na wat inheemse blaastechnieken van Riew, ging hij uiteindelijk toch gloeien en hebben we voor 3 dagen vlees naar binnen geduwd. Volgens mij was er nog wat over van vorig jaar.

We moesten trouwens wel werken voor ons maal. Door de steeds opnieuw terugkerende omweersbuien, wilde de partytent regelmatig de benen nemen. Daarnaast moesten we ook regelmatig het dak ledigen. Maar ja, er gaat niks boven een speklap met een spannend verhaal. Jammer dat Teun geen waterkonijn had ingekocht.

Schieten we nog niks op!

Weten jullie dat Bert de "glorieuze'' betekend en Vincente de "veroveraar" Ik wou het maar even kwijt. Als we toch octopussen en kanaries inzetten, kan dit er ook nog wel bij. Wat volgt hierna? Een hond die 1 of 2 keer blaft? Een muis die kiest tussen een stuk Edammer of Cabrales?

Waarom heeft nog niemand trouwens in dit land Derek "altijd machtige heerser" Ogilvie geraadpleegt? Die ziet toch alles?

Robin betekend trouwens "briliant" en David "geliefde". Doe er mee wat je wil!

Vrijwillig genomineerd?

En dan zit je daar opeens in de Voorste Venne met de genomineerde voor vrijwilliger van het jaar van de gemeente Heusden. Althans dat dacht ik. Iedereen had mij weer eens goed beet. Ik begon gisteren al te twijfelen aan de oprechtheid van sommige mensen, maar ach waarom zou ik vraagtekens zetten bij de nominatie van Stijn. De goed de man heeft al zoveel betekend voor de club, maar ook daarbuiten. Why me?

En de 3e genomineerde is Jesse Nederlof............................... "Zijn we er toch ingetuind"

Maar goed ik vond het hartstikke leuk en eervol om één van de drie overgebleven "kandidaten" te zijn. Het is toch een stukje waardering voor je werk en dat is altijd heel fijn. Verder doe ik gewoon mijn ding. Ik bedoel ik heb nu ook weer niet de drang om elke dag naar een speech van deze wethouder te moeten luisteren. Dan wil ik toch liever betaald krijgen.

Overgens ben ik het niet geworden. Een groenvoeter van in de 70 ging met de prijs aan de haal voor vele jaren arbeid op het gebied van uilenkasten, natuurbeheer etc. Prima dat deze man gewonnen heeft. Zijn kasten komen nog wel aan de beurt.... Uilenbal!

Nee, ik gun het iedereen van harte, al had wel wat meer aandacht verwacht voor alle genomineerde. Ik vond het behoorlijk amateuristisch. Zo ga je dan ook weer niet met vrijwillgers om. Graag had ik even iedereen persoonlijk een hand willen geven op het podium. Nu verdween iedereen meteen weer in de anonimiteit.

Natuurlijk heb ik mijn avond hierdoor verder niet laten verpesten. Free drinks for everybody the hole evening, so thats not bad. Volgend jaar nomineren we gewoon weer een ander uit de kring. Liefhebbers?

(Mentaal) Gebroken

Er gaat toch echt niks boven een heerlijk ochtendje vissen. Vooral als je voor dat je lijn er goed en wel opzit je hengel al vrijwel doormidden breekt. Dat ik daarna ook nog niks vang......

Wat voor geval zat er ook al weer "aan" de hengel................ euhm.......... o ja een (d)(t)obber.

Ondergetekende is overigens verder niet voor commentaar aanspreekbaar. Vragen kunt u neerleggen bij mijn Agent Bert H.

Hopelijk hebben ze bij de Jumbo nog wel vers gevangen vis

Gegroet,

Jan Jaap van de Wal in de Gracht

242

VN-Veiligheidsraadresolutie 242 (22 november 1967)

De Veiligheidsraad,

Uitdrukking gevend aan de ongerustheid, die de ernstige toestand in het Midden-Oosten hem blijft berokkenen, onderstrepend, hoe ontoelaatbaar het is, door middel van oorlog gebieden te verwerven, en hoe nodig het is zich in te spannen voor een rechtvaardige en duurzame vrede, die het elke staat in het onderhavige gebied mogelijk maakt in veiligheid te leven, bovendien onderstrepend dat alle lidstaten door het Handvest van de Verenigde Naties te aanvaarden, de verplichting zijn aangegaan zich te houden aan het artikel 1 van het Handvest;

1. Stelt vast, dat de nakoming van de beginselen van het Handvest vereist dat een duurzame vrede in het Midden-Oosten wordt gesticht, een vrede die de toepassing van de volgende twee beginselen zal moeten inhouden:

a. Terugtrekking van de Israelische strijdkrachten uit (de)* gebieden die tijdens het jongste conflict zijn bezet;

b. Stopzetting van alle uitingen van oorlogszuchtigheid of van alle oorlogstoestanden, benevens eerbiediging en erkenning van de soevereiniteit en de territoriale onschendbaarheid en politieke onafhankelijkheid van alle staten in het gebied, en van hun recht om in vrede te leven binnen veilige en erkende grenzen, beschut tegen wrijvingen of daden van geweld;

2. Stelt voorts vast dat het noodzakelijk is:

a. De vrije vaart te waarborgen op de internationale waterwegen van het gebied;

b. Een rechtvaardige regeling van het vluchtelingenvraagstuk te bewerkstelligen;

c. De territoriale onschendbaarheid en de politieke onafhankelijkheid van elke staat in het gebied te waarborgen door maatregelen, die de vorming van gedemilitariseerde zones omvatten.

3. Verzoekt de Secretaris-Generaal een speciale vertegenwoordiger aan te wijzen die zich naar het Midden-Oosten moet begeven om er betrekkingen met de belanghebbende staten aan te knopen en te onderhouden, teneinde overeenstemming te bevorderen, en de pogingen te steunen die gericht zijn op het bereiken van een vreedzame en aanvaardbare regeling, overeenkomstig de bepalingen en beginselen van de onderhavige resolutie;

4. Verzoekt de Secretaris-Generaal, zodra dat mogelijk is, de Veiligheidsraad een rapport aan te bieden over de activiteiten van de speciale vertegenwoordiger.

* In de Engelse tekst staat het bepalend lidwoord niet, in de Franse tekst wel (artikel 1, lid 1): 'withdrawal of Israeli armed forces from territories occupied in the recent conflict' / 'retrait des forces armées israéliënnes des territoires occupés lors du récent conflit'.

De resolutie is unaniem aangenomen.

Bevooroordeeld?

Naar aanleiding van mijn artikelen over de onderdruking van de palestijnen in bezet gebied ben ik ook maar weer eens gaan kijken op de site van Christen voor Israel, een beweging die lijnrecht tegenover mijn visie op de kwestie staat. Een organisatie die de wereld in sprookjes wil laten doen geloven, door vrijwel alle kritiek op het "beloofde land" meteen van tafel.

Ook over het verslag van The Rightsforum hadden zij natuurlijk geen goed woord over. Het zou een te éénzijdig beeld geven over de situatie en grove onwaarheden naar voren brengen. Er zullen best dingen instaan die niet een volledig correct beeld geven van de situatie, maar er blijft nog zoveel overeind dat wij met eigen ogen kunnen waarnemen.

Maar goed misschien ik ben ook wel een beetje bevooroordeeld. Ik heb altijd een aversie gehad tegen het klakeloos geloven. "Het is nu eenmaal zo" "Neem het nu maar aan" Van dat soort uitspraken gaan mijn haren echt overeind staan. Daar kan ik totaal niks mee.

Ik wil graag op mijn manier mijn "geloof" beleiden, zonder dat iemand mij vertelt hoe moet. Aanvullingen, tips en informatie zijn altijd welkom. Ik sta altijd open voor een nieuw geluid, maar laat met me uiteindelijk zelf bepalen wat ik er mee doe.

Jammer genoeg zijn er in deze wereld meer "volgelingen" dan "individualisten". Wat zou het geweldig zijn als iedereen op een dag zo zeggen, nu ga ik een eigen mening vormen, zonder dat het me wordt opgedrongen "omdat het nu eenmaal zo is". Je moet niet altijd vragen? Waarom niet? De bijbel en de Koran zijn duizenden jaren oud. We gaan toch ook geen topografie meer leren met een atlas uit 1700? De wereld verandert en wij moeten mee. Ik zie Nederland Vlaams Brabant al binnen vallen.

Wat me overigens nog het meest steekt in de "discussie", is dat binnen geloofskringen kritiek op het beleid van de Israelische regering nog steeds regelmatig gezien wordt als een aanval op de Joden of God. Wat is dat voor kortzichtigheid? Zo kan je toch nooit open staan voor een gesprek met je "tegenstanders". Zo wil je gewoon niet tot een oplossing komen. "Hij is een atisemitist". Schij toch uit. De holocaust is vreselijk, maar hoeft niet eeuwig op de voorgrond te blijven staan. Ik beoordeel Israel nu op het heden.

En ik vind dat Israel nu de boel bedonderd waar we bijstaan en alle mogelijkheden tot een vreedzame oplossingen dwarsboomd.

Heb uw naaste lief, maar bouw voor de zekerheid een muurtje en aantal checkpoints. Bouw daarnaast een huis op andersmans gebied en begin met leven zuur maken van de huidige bewoners. Pest ze net zolang tot dat ze weg gaan en neem dan hun huis in. Laat de vorige bewoners zelf onderdak zoeken, maar dan wel in door de ander bepaald gebied, zonder enige economische mogelijkheden, dan wel toekomst, ver weg van hun naaste.

Gezamelijk goedgekeurde verdragen zijn er om nageleefd te worden. Zolang wij als omstanders echter accepteren dat praktijken als hierboven beschreven plaatshebben, zal de historie zich gaan herhalen en dat vind ik een vreselijk perspectief. Beide volken hebben nu wel genoeg geleden.

The Rightsforum

Van 23 t/m 29 mei bracht een delegatie van leden van het bestuur en de Raad van Advies van The Rights Forum een bezoek aan Israël, Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever. Doel van de reis was het verzamelen van informatie over ontwikkelingen in het vredesproces en de mensenrechtensituatie.

In dat verband heeft de delegatie ontmoetingen gehad met Israëlische en Palestijnse mensenrechtenorganisaties en bezoeken gebracht aan plaatsen waar ernstige schendingen van het internationaal recht worden gepleegd.

Ook heeft de delegatie een briefing gehad van VN-organisatie OCHA, een presentatie van een vooraanstaande Israëlische mensenrechtenadvocaat en een ontmoeting met Avraham Burg, voormalig voorzitter van de Knesset, van de Jewish Agency en van de World Zionist Organization.

Tevens heeft de delegatie gesprekken gevoerd met de hoogste diplomatieke vertegenwoordigers ter plaatse van Nederland, de Europese Unie en de Verenigde Naties. Het programma werd afgesloten met een ontmoeting met de Palestijnse premier Salam Fayyad.

De naar mijn menig schrijnende bevindingen en conclusies van de delegatie vindt je hier

Trauma's

Waarom laat de wereld zich nog steeds onzettend voor de gek houden door de Israelische politiek? Zijn we echt nog zo naief om te denken dat de Palestijnen zelf de hoofdoorzaak zij van alle ellende waarin zij nu moeten leven? Met een beetje historisch besef weet je wel beter.

Sinds een aantal jaren ben ik er van overtuigd geraakt dat Israelische politiek totaal niet uit is op vrede, maar de totale vernietigging van de "Palestijnse staat". Het is de omgekeerde wereld. De Palestijnen zijn namelijk helemaal niet bij machten om de Israeliers de nek om te draaien, al wil de huidige politiek dit graag doen geloven

Doormiddel volledige onderdrukking, proberen zij het koord om de nek van hun "vijand" steeds strakker aan te trekken, net zolang tot zij niet meer kunnen ademen en ze de moed opgeven, hun huis en haard verlaten, of een strijd aan gaan die gedoemd is te mislukken tegen het meest gevanceerde leger ter wereld

De tactiek die Israel toepast lijkt zich dan ook nog het meest te verhouden met die van de "tactiek van de verschroeide aarde”

De tactiek van de verschroeide aarde is een militaire tactiek, waarbij in gebied dat aan de vijand moet worden opgegeven, alle zaken van militaire en economische waarde vernietigd worden.

Hierbij moet je bij deze kwestie denken aan:

• Het volledig lam leggen van economische verkeer tussen de landen, o.a. door de bouw van de muur en checkposten
• Het gigantische te kort aan gas en benzine
• Het chronisch te kort aan schoon drinkwater, o.a. door het wegvoeren van water uit de grootste bron van Gazastrook voor Israelisch gebruik
• Het ontbreken van goede medische voorzieningen
• Het volledige tekort aan reserve materialen voor machines, auto's, etc.
• Het plat bombarderen van economische "havens"
• Het volledig onmogelijk maken van normaal onderwijs (te kort aan materialen, leraren, etc.)
• De totale controle van het zeewater en het luchtruim rondom en boven Gaza en de Westelijke Jordaanoever
• Het toestaan van de bouw van nederzetting in Palestijns gebied
• Etc, etc.

Gisterenavond kwamen in een prachtige documentaire over Gaza, weer de meeste van deze problemen te spraken. Over hoe mensen hier mee omgaan. Hoe moedeloos en redeloos ze soms zijn. Maar ook hoe ze ondanks alle ellende, enorm veel liefde en vreugde blijven uitstralen. Hoe ze geleerd krijgen niet te haten, maar te hopen.

Waarom laten wij dit toe? Waarom komt niemand echt in opstand tegen het veredelde concentratiekamp beleid van Israel? Want dat is het toch gewoon? We hoeven er toch geen doekjes om te winden Op alle fronten maakt de getraumatiseerde toch de zelfde vreselijk fouten als hem zijn aangedaan. De Israelische politiek heeft zo goed nagedacht over de stappen op weg naar één groot Israel zonder hun originele bewoners. Nog een paar cosmetische ingrepen en het levenswerk is voltooid en de "vijand" verdreven

Ik kan dit niet accepteren, net zo min overigens als ik het geweld van de Palestijnen accepteer, maar ik heb wel meer begrip gekregen voor het waarom. Wat zouden wij doen als er totaal, maar ook totaal geen toekomst is voor ons land, je constant wordt vernederd en onderdrukt? Denk daar maar eens over na.

Zeg ook nee tegen het gevoerde beleid en breng eens een bezoek aan de site van The Rightsforum. De link vind je hier

Droom zacht

Vanacht had ik weer eens een lucide droom, ditmaal was het zelfs een droom in een droom.

Nederland verloor met 2-4 Uraguay. Na ruim 70 minuten stond de eindstand al op het bord. Ik snapte er helemaal niks. Ik kreeg zelfs een beeld van de 4e treffer van tegenstander. Binnenkant paal rechts na een hoge voorzet. Volgens de kranten hadden we weer eens achteruit gevoetbald.

Toen werd ik wakker uit mijn eerste droom. Nederland had nog niet gespeeld, ik vraag aan mijn moeder waneer ze moeten. Dinsdag is het antwoord. Daarna verplaatst de droom zich naar een soort zwembadterrein en niet veel later loop ik een heuvel op met mijn fiets. Het is een dun pad met aan de bij de kanten grote groene hagen. Een voor mijn gevoel niet onbekende man passeert mij en staat een paar meter verder ook stil. Ik zit dan al in de haag. Wat ik doe??????? De passant heeft in ieder geval geen adem meer, deze stokt en piept. Even kijkt hij naar mij om, maar nog steeds kan ik zijn gezicht niet zien. Dan wordt ik wakker.........

Weer of geen weer?

Vanochtend voelde ik het al in mijn schouder, gedonder. Toen ik wakker kon ik amper zitten en wist ik gelijk dat er omweer op komst was. Het is toch vreemd dat het weer zoveel invloed op je lichaam kan hebben. Sneeuw is overigens nog erger.

Het is voor mij in ieder geval duidelijk dat mijn lichaam steeds meer op dit soort weersveranderingen gaat reageren. Dus wil je weten of morgen de erwtensoep op tafel kan, bel me dan even. Mocht ik echter last hebben van een depressie spreek dan een boodschap in na het gedonder.

Het verleden herleeft

Daar daar stonden zij, onze elf helden. Fier en welgevoed trokken zij heden avond ten strijden tegen het grote machtige Brazilie, een team waar wij allen eigenlijk alleen maar van kunnen watertanden. Een ploeg waar in de grote der aarde staan opgesteld. Een Kaka, een Robinio, een Alves en dan noem ik nog slecht enkele van de knapen die een aardig potje met de leren knikker kunnen omgaan. Nee, deze prachtige exotische ploeg is normaliter een maatje te groot voor onze oranje leeuwen. Niet voor niks heeft dit land al vijf maal de cup mogen begroeten, waar wij in ons koude kikkerlandje nog steeds wachten op de titel.

Na een voorzichte start van beide kanten, namen de samba jongens van het Zuiden al snel het heft in handen. Zij combineerde er lustig op los en dat resulteerde ook al rap in één goal. Na ruim acht minuten moest keeper Stekelenburg al vissen. Robino kon frank en vrij inschieten, na gepruts in de achterste linie. Een domper, die Nederland maar moeilijk van zich af leek te kunnen schuiven.

Nieuwe kansen dienden zich snel aan. Echter mede door het heldhaftige keepen van de eerder benoemede Ajaxcied Stekelburg bleef ons oranje voor rust één grotere decepetie bespaard.

Kom op jongens leken de suporters te willen schreeuwen. Laat de leeuw brullen als nooit te voren.

Of de mannen van trainer van Marwijk dit hadden gehoord, zullen wij nooit weten, maar aan het begin van het tweede bedrijf trokken zij meteen veel feller ten strijde. Met een hoop passie en inzet werd er gezocht naar die ene opening in de Braziliaanse muur. Deze leek niet te slechten, maar na ruim een uur op de klok, gebeurde wat niemand had kunnen voorzien. Bij een hoge voorzet van ons alle Sneijder, taste de keeper der Brazialianen volledig mis. Via een hoofd van een medespeler belande de bal daarna zo in de linker-onderhoek. Een gejuich spatte op uit toch bovenal geel gekleurde stadion. De oranje leeuw leek te zijn ontwaakt en men ging er nog eens goed voor zitten.

Na enkele kansen van beide zijde kreeg Nederland een terechte corner op rechts. Robben legde kort op Kuit die hem zonder aarzeling doorkopte op de kleinste van het stel, opnieuw ons alle Sneijder, deze aarzelde geen moment en prikte het leren gevaarte zo met het hoofd in de linker boven hoek. Voor de tweede maal had César het nakijken. Daar prijkte de 2-1 op het bord in het volgepakte Nelson Mandela stadion. Het stadion was van oranje.

Na een rode prent voor één van de zeer teleurgestelde Zuid-Amerikanen, leek het lot bezegeld. Slechts door slordigheden in de aanval bleef het nog lang spannend en onrustig. Pas toen onze Japanse leidsman in de 93ste minuut zij fluit ter handen nam en af blies was daar de ontlading. Zowel supporters als spelers leken over elkaar heen te vallen van vreugde. Uitzinnig van blijdschap lieten beiden hun emoties de vrije loop. De kanaries waren verslagen !

Vele zullen van deze dag hebben gedroomd toen zij klein waren. Een jongensdroom waarin elke voetballiefhebber wel een rol zou willen spelen. Echter is deze slechts voor één enkeling weggelegd.