28 januari 2011

Twitter de twitter!

Toen mij een paar maanden geleden werd gevraagd, wanneer gaan jij nu eens twitteren, dacht ik nog waarom zou ik daar ooit aan mee moeten doen. Nu bijna 180 berichten verder heb ik het antwoord; je kan de grootste onzin schijven die je zelf wil. Een kleine greep uit de (oude) doos.

                                                              ----------------------------

Veel Twente spelers hadden gisteren dikke bennen en voeten vanwege het het zo adembenemende tempo van de Fredexpress!

PSV was gisteren net een ouwe Trabant met vier versnelling waarvan de laatste drie door technische problemen niet gebruikt konden worden!

Ik zag 11 spelers op rollator-tempo de bal rondspelen. Mijn zak chips viel zelfs in slaap!

"In Wit-Rusland staat de verkiezingsuitslag al vast". Handig kunnen de mensen lekker binnenblijven met dat koude weer.

Waarom snapt Yoeri van Gelder hij niet wat hij gedaan heeft? Misschien kan hij toch beter turnen. Fatima kon ook beter hockeyen.....

Klaar met blowen en nu door ronken tot morgen ochtend kut

Hero Brinkman is deze week nog gepakt voor rijden zonder enige politieke invloed, aldus Geert bij Nieuwsuur.
Verder zou Hero volgens Geert daarbij ook te lang op de linkerbaan baan zijn blijven hangen, al het verkeer van rechts hinderend!

Eerste reactie van Suarez: "Ik ga nu 7 wedstrijden op een houtje bijten..."

Nos: "Duitsland in de ban van terreurdreiging". Leuke nieuwe titel voor een Tolkien reeks!

Bodar: "kerk blijft bij standpunt condoomgebruik" Dit is toch een geweldige zin, hahaha. Makkelijk er opschuiven ook....

NOS "Verjonging Turken niet vlekkeloos" Gewoon de snor er af. Scheelt een hoop. Werkt bij mij ook als ik mijn baard te lang laat staan.

"Computervirus treft Westfries Gasthuis". Dat noemen we ook wel de ziekenhuisbacterie!

"Er moet een stop komen op de bouw van nieuwe Ikea's. Deze achterlijke cultuur kan worden samengevat tot één knackerbrod." Aldus Geert..

Solomon Burke: Get Out Of My Life Woman. Volgens mij moet het voorgaande worden omgedraaid

Oranje traint zonder sterren. Dan moet je toch onbewust even aan de 2e wereldoorlog denken. Sorry...

"Koningin zet Rutte aan het werk" Er staat nog een vaat van gisteren, begin daar eerst maar eens mee, dan kijken we wel weer verder.

Zou de PVV ook invloed hebben gehad op het verkeersbeleid in Oudheusden? Rechts heeft echt overal voorang nu!

Mancini: "Ik sta achter De Jong". Tuurlijk, dat zou ik ook doen. Als je voor hem staat weet je het maar nooit.

Nigel ontkent dat hij het been van Hatem Ben Arfa op 2 plaatsen heeft gebroken. "Ik heb hem maar 1 keer geraakt. Daarna was hij verdwenen"

Nigel de Jong na de wedstrijd. "Ik was zelf ook volledige gebroken. Het was weer een zware pot"

"24-uursstaking bij Londense metro" Dat noemen we nu een staking in het underground circuit.

"VVD houdt rekening met wens SGP". Geloof in marktwerking, of marktwerking binnen het geloof?

Zorginstellingen slordig met medicijnen. "Zet jij de medicijnen even klaar voor Joop. Jaap bedoel je. Ach die namen lijken ook zo op elkaar"

Wateroverlast in "Branden"burg. Ik zie het probleem niet!

Vrijheid is het motto van het nieuwe kabinet. In de kleine lettertjes staat alleen iets over Moslims.

"Crisis in Duitse chemie voorbij". Is dat geen contradictie?

Geen roze onderbroeken meer voor dienders in Engeland. Ik zou gewoon niks meer aan doen, dan vloekt het ook niet! Naked Gun!!

Denk je in Milaan aan te komen wordt je wakker in Zwitserland. Das wel erg Zurich! De Fransen zijn ook altijd in voor een grapje

NOS: Het amerikaanse leger komt met een nieuw wapen, de sokken van Jesse.

Zet ik de TV aan en daar staat ze weer. U kunt er wel zes creditcards in doen. Dat is dus America! Tell snel!

Geen (Bobby) Fischer Price voor negen jarig Filipijns meisje. Wit wint weer, zelfs onder de grond!

"Vuurwerkfabriek ontploft in China". Het loopt daar dus niet altijd op rolletjes!

Gesink laat WK wielrennen lopen. Leuke kop als je het mij vraagt. Ben benieuwd wie de 'sprint' wint!

Que.......? David Villa op de vraag of hij Vitesse kent.

Waar komt al dat water toch vandaan. Een open wolkbreuk?

Wat een oorverdovend geluid. Bijna niet te horen...

20 januari 2011

Mijn (tennis)leven

Vanavond voor de derde achtereen volgende dag getennist. Het is nog steeds flink afzien, maar elke dag gaat het eens stukje 'beter' Gisteren kwam ik na de dubbel nog volledig kapot van de baan en vandaag had ik zelfs wat over na mijn eerste echte enkel in bijna 3 maanden. Daarnaast speelde ik nog echt heel goed ook en dat geeft zo'n enorme kick. Zoals altijd waren de eerste 4 games matig (Agassi syndroom), maar daarna ging ik helemaal los. Tot 5-2 in de 2e heb ik de partij volledig kunnen domineren, daarna was het vooral mijn service die me overeind hield, waardoor ik uiteindelijk met 6-2 6-3 won.

Sommige mensen zullen nu denken wat kan hij uitgebreid verslag doen van een simpel potje, maar voor mij is het zo veel meer dan dat. Voor mij is het de bevesting dat er opnieuw ook dit jaar weer wat te halen valt.
Misschien niet meer op het niveau van 10 jaar terug, al hoewel, ik wil eigenlijk gewoon naar de 5 in dubbel dit jaar en daar wil ik veel voor opzij zetten.
Ik weet het is misschien een bizar doel, maar de lat moet bij mij altijd net wat hoger liggen dan ik misschien aankan. Het houd me scherp en geeft vaak net die extra boost. En als het niet lukt heb ik het tenmiste geprobeerd. 

Daarnaast wil ik op die manier laten zien, dat ik me nog niet neerleg bij mijn 'lot' en dat het lichaam heel sterk kan zijn, als het in je hoofd goed zit. Ik bedoel wat is er in de loop van de jaren allemaal niet gebeurd. Wat voor rotzooi is er allemaal niet door dat tengere lijf heen gegaan en wat gaat er dagelijks nog door.
Ik sta op dit moment gewoon nog steeds op de baan een FEV van 25% en dagelijks prednison, augmentin en en onstekingsremmer in mijn mik. Dit is toch wel een beetje maf. Het klopt eigenlijk niet. De doktoren vinden dat ook, maar ja waar ligt de grens. Voor hun is die gewoon bijna niet te bepalen. Ik bedoel ze willen aan de ene kant dat ik voorzichtig doe, maar weten aan de kant dat het sporten mij waarschijnlijk heel veel extra jaren heeft opgeleverd. Ik bedoel toen ik starte met deze geweldige sport, was mijn levensverwachting, 15 tot 20 jaar. Ik ben godverdorie nu al 30 en ik win nog steed met enige regelmaat mijn potjes! Hoe vet is dat!!

Natuurlijk ben s'avonds vaak moe en heb ik eigenlijk altijd spierpijn, maar herstel volgt meestal redelijk spoedig. Waar ik geen contole meer over heb, is mijn reactiesnelheid. Mat al die middelen, is die gewoon niet 100% meer.  Als het tempo te hoog wordt, dan gaan dingen gewoon langs mee heen,  daar gebeurt niet expres. Ik kan niet zonder de pillen en ik hoop dat mensen dat heel goed bessefen. Je mag m'n inzet verlangen, maar als het niet gaat wordt dan niet boos. Ik zal nooit opgeven tot dat ik echt door heb dat het beter is. 

In 2007 gaf ik met tranen op in Drunen in de dubbel. Twee weken later won ik het toernooi in Heusden. Soms is mijn lichaam niet te sturen. Ik weet dat ik voor dat het toernooi begon al zij dat ik wist dat ik ging winnen. Misschien ontzettend arrogant, maar het was mijn moment, ik voelde het door heel mijn lichaam. Misschien was het weer die lat die mij iets liet doen wat eigenlijk niet meer kon, een enkel toernooi winnen. Ik vergeet die finaledag nooit meer en vooral de steun van iedereen langs de kant. Sommige mensen zijn 3 1/2 blijven zitten. No other words needed!!!! 

Toen een jaar later het bloed uit mijn mond kwam stromen, dacht even nu is het echt voorbij. Dit was je laatste kunstje. Ik denk als mijn behandeld arts (Dr. Rijers) niet had volgehouden dat ik bijna volledig zou herstellen, ik misschien nu nog wel vele problemen had gekend. 
Maar met haar geloof in mijn achterhoofd heb ik gestreden voor het herstel en toen ik dacht er weer klaar voor te zijn, ging het weer fout. Weer herstellen en nog een keer, maar ik ben er mede ook met veel liefde van vooral mijn 'jongen' vrienden uitgekomen. De lat lag weer hoog, al was ik ditmaal allang weer blij als ik weer gewoon een bal zou kunnen slaan, maar het werd meer, veel meer!

Zo ben ik gewoon weer regerend clubkampioen in de HD B en GD B. Acht dagen lang had ik weer dat gevoel gehad van ruim 3 jaar daarvoor. Ik zou kampioen worden in minimaal één onderdeel, maar het werden er dus twee. 

Gelukkig en ellende zitten vaak heel dicht bij elkaar, misschien is dat ook wel mooi. Ik bedoel, ik heb in de loop der jaren steeds meer geleerd intens te genieten van ´simpele´ dingen.

Ik weet dat ik misschien met dit verhaal mezelf enigszins verheerlijk, maar mag het af en toe?
Dit is de basis van wat ik heb. Ik kan niet zonder sport, net zo min als ik zonder muziek. Het is mijn leven!


                 'Het gevaar is niet jong te sterven, maar oud te worden zonder geleefd te hebben'


17 januari 2011

Liedje voor mijn broert(je) (voorlopige versie)

Op een dag werd jij geboren
alles leek normaal
toen kwam ik er bij
en iets veranderde aan jou

Woorden verdwenen
de samenhang leek weg
je was niet meer dat kind
waar zo lang op was gewacht

Papa mama toet toet
dat was wat jij nog zij
nu de allermooiste woorden
van een jongen zoals jij

Sindsdien leef jij jou leven
in een kleine wereld voort
je lacht als we huilen
of weer de plant omstoot

Je probeert orde te creëren
in de chaos om je heen
zelfs een kleine verschuiving
zal jou nooit ontgaan

Je ruikt aan alle dingen
tikt op wat tastbaar is voor jou
soms speel je met je blokjes
en een dienblad in je hand

Verder geniet je van eten
badschuim, stof of grond
van muziek over het leven
de lampjes wanneer je gaat

Het zijn deze kleine dingen
die iets vertellen over jou
mijn allerliefste steven
de broer van wie ik hou

Nooit meer wil ik ruilen
ook al ben je nog zo boos
samen staan we sterker
in ons leven zonder keus

16 januari 2011

Lusjes!

Zaterdag een vet feestje gehad van Stijn. De man achter de grote tennis succesen in mijn jeugd. De man achter al die prachtige 2e plaatsen in verliezersrondes. Waar zou ik zijn geweest zonder de Stijn.
Nee echt waar, deze man heeft mij tennissen geleerd en vooral het plezier erin. De basis is nog steeds van hem en dat zal ik ooit nooit vergeten. Na hem is er nooit meer iemand in Heusden geweest die zijn kwaliteit heeft kunnen benaderen.

Zijn manier van werken was uniek en ik weet zeker dat het dat nu nog zou zijn. Maar wat was dat dan? Ik vind dat erg moelijk om te beantwoorden. Het heeft denk ik vooral met mensenkennis te maken. Precies die snaar weten te raken bij iemand, waardoor die doet wat jij zegt. Je met een positieve insteek steeds iets verder krijgen, verder dan jezelf ooit had kunnen 'dromen'.
Daarnaast maakte hij je sterke slagen beter, waardoor je vaak je tekortkomingen kon omzijlen. Iedereen had zijn of haar uniek stempel en dat is nu juist waar het naar 'mijn mening' om draait. Je moet iemand niet moet willig iets willen aanleren wat hem of haar niet ligt, dan verdwijnt op den duur elke lol en creativiteit bij een speler. Helaas gebeurt dit nu maar al te vaak en komt een speler vaak niet in zijn geheel tot bloei.

Misschien ligt daar ook wel een deel van de basis van het diep treurige niveau van het Nederlandse toptennis op dit moment. Het moet allemaal volgens een bepaald concept. Waar zijn de Edbergs, Rafters, Santoro's, Siemerink's ?????????


KNLTB neem een voorbeeld aan Llodra! De man met misschien wel het berperkste arsenaal in de top 50! Ik vind het knap dat je zo ver kan komen op pure inzet en een bij vlagen fatastische volley.

Waar vind ik op dit moment zo'n Nederlandse speler? Ik zie alleen nog maar verwaande, verwende, vloekende slakken, die bij het minste of geringste gebleseerd zijn.  Zonde, want zoals de nieuwe trainster bij ons op de club zegt: "Er is genoeg potentie en talent in Nederland" en zij kan het weten.
Bij haar voelde ik gisteren tijdens het bewonderen van de les ook weer iets van dat Stijn tijdperk opkomen en dan doe je het naar mijn mening niet slecht. Dus Talitha mocht je het lezen. Ga zo door! Ik heb met veel plezier en aandacht zitten kijken. Vooral die 'lusjes. Waar ken ik dat toch van, Stijn,  Thank You!!!!!!

Back in Time

In mijn laatste verhaal had ik het over het beste medicijn en toen gaf ik een voorbeeld van wat ik mooi vind. Vele van jullie kennen mijn smaak nu al wel een beetje en toch ook weer niet denk ik. Er is zoveel goede muziek en ik vind ook zoveel mooi. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit aan één artiest/componist  zou vastklampen. Natuurlijk heb ik mijn voorkeuren, maar ik probeer dus niet te narrow minded te zijn. Ik wil zoveel mogelijk horen om te weten te komen of ik iets mooi vind.
Zo vaak wordt er een stempel op muziek geplaatst  zonder dat iemand een artiest of componist echt kent. Kan je na één nummer of je iets mooi vind, of iemand muzikaal is?

Nou ja oke, ik ben ook absoluut geen fan van het levenslied of de Gebroeders Ko. Of een feestje hartstikke leuk, maar muzikaal doet het mij geen één moer. Ik bedoel als ik nu mijn pen pak schrijf ik binnen 10 minuten een tekst voor Grad Damen. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat ik het niet 'knap' vind. Ik bedoel als je zo je geld kan verdienen, why not, maar met muziek heeft het naar mijn mening weinig van doen.
Voor de rest laat ik eigelijk alles open, behalve dan misschien de echte extreme:  Heavy Metal en Hardcore(Trance). Mijn oren willen ook nog wel enige melodie opvangen.

Daartussen ligt dus een breed spectrum aan muziek die ik wel kan waarderen. Zo kan ik gerust na een prachtige klassiek stuk een goede ouwe R&B kraker opzetten. Ik probeer overal wat uit te halen naar mijn gading.

Deze week ben ik in de oude blues gedoken. De jaren 40 t/m 60. Een geweldige muzikale periode die ook veel prachtige Doo-wop en Rock en Roll kent. Mensen met vierkante gitaren, rouwe stemmen, etc.
Soms zou ik best wel eens in die periode geboren willen zijn, maar dan wel zonder CF en de muzikale gave van een Buddy Guy, of Ray Charles. Wie heeft er een tijdmachine en kan mijn gezond maken?


12 januari 2011

Het beste 'medicijn'

Wat ben ik eigenlijk toch een luie hond soms. Ga ik naar de supermarkt om warm eten te halen, eet ik uitendelijk nog 3 sesambolletjes instead! Ik ben af en toe echt zo iemand die dan dan de met de aardappelzak in zijn hand als nog besluit om gewoon maar de frituur aan te zetten en er 3 kroketten in te gooien. Wat dat betreft is het maar goed dat ik niet samenwoon, anders at mijn vriendin elke avond iets wat we niet van te voren hadden 'afgesproken'. Maar goed misschien ontstaat zulke gemakzucht misschien ook wel als je alleen, ik bedoel wie zal mij veroordelen op wat ik elke avond eet? Ja, jullie nu misschien. Hou het maar stil, anders krijg ik straks mij moeder weer aan te telefoon, met de vraag of ik wel genoeg vitamines binnen krijg. Overigens weet  ze dat ze maar eigenlijk niet op kan pakken, want ik ben juist een beetje vitamine gek. Als het bij de drogist niet te krijgen is,  kom dan maar eens bij mij langs. Ik weet zeker dat ik wat van jouw gading heb staan. Apotheek Nederlof, waarmee kan ik u van dienst zijn...

Waar is het uit de hand gelopen? Internet! Je kan veel te vinden over het gebruik van  die dingen op het world wide web. Overigens is dit zeker niet altijd erg, maar in mijn geval kunnen ze die sites beter blokkeren. Laat ik het zo zeggen. Als ik nu niet meer fit ben dan weet ik het niet meer! Ik moet wel bekennen dat sinds ik bepaalde middelen gebruik ik me beter in mijn vel voel zitten. Of dit het bekende placebo effect is weet ik niet, maar er is bekend dat bepaalde vitamines dan wel mineralen zeker effect sorteren. Ik heb sinds een paar maanden ook een 'multi vitamine' speciaal  voor CF patienten. Een duur preparaat dat de meest essentieel bouwstoffen bevat voor mijn lichaam. Als patient hebben we overal wel enigszins te kort van dus een aanvulling is geen overbodige luxe.

Het middel wordt overigens nu nog vergoed door de Radboud Apotheek onder het mom van: 'u bent een groot klant en wij verdienen al duizenden euro's aan u'. Want laten we wel wezen, ik zou graag Apotheker zijn. Nog steeds een zeer lucratieve schimmige sector als je het mij vraagt! Met o.a. een hele dikke CF vinger van de medicijn fabrikant in het beleid. Maar goed aan de ander kant levert het mij nu dus ook voordeel op! U hoort mij niet klagen, ik moet al genoeg zelf betalen! Ik hoop alleen dat ze zo gul blijven of dat de gezondheidsraad het geheel erkent als onmisbaar. Al verwacht ik van dat laatste niet veel. De raad gooit er liever dingen uit. Welke rol de verzekeringen weer hier in hebben...........? Ik doe geen uitspraak.
We weten allemaal wel dat er meer is tussen de aanbieder en de ontvanger.

Misschien moet ik de naam van de apotheek op mijn voorhoofd laten tatoeëren. Streepjes code erbij....

Maar goed ik had dus vandaag niet echt de puf om veel te doen. Ik heb wel weer wat thuiswerk gedaan voor het open jeugd toernooi  aankomende maart en voor de rest eigenlijk alleen muziek geluisterd.
Nu zit Mahler 8 in de cd speler. Het einde is zo ontzettend 'hemels'. Mooiere muziek er eigenlijk niet gemaakt, zucht..... Misschien is dit wel het beste 'medicijn' voor alles.




.....en toen rolde de tranen over mijn wangen.

'Armzalig'

Ik heb vanavond weer eens een lekker potje getennist. Op mijn bovenarm na ging het eigenlijk best goed. Mijn conditie is nog niet top, maar dat zal wel weer terug keren de komende periode, althans daar ga ik vanuit. Ik ben de winter tot nu toe zonder infecties door gekomen, dus verwacht geen enorme terugslag ten opzichte van een maand of 3 geleden. Ik neem rond december bijna altijd minimaal een maand 'vrij' om het lichaam even tot rust te laten komen. Dit werkt meestal super, maar dit jaar heeft het niet helemaal het effect gesorteerd dat ik had verwacht.
Mijn arm heeft het echt zwaar te verduren op dit moment. Ik ben bang dat ik met het fitnessen, iets te extreme oefeningen heb gedaan. Van de week even afwachten hoe het nu verder gaat en anders wordt het een bezoekje aan de huisarts. Moet sowieso nog een injectie laten zetten, dus dan vangen we mooi twee vliegen in één klap. 



11 januari 2011

Wat kost het?

Soms heb je van die momenten waarop je gewoon een beetje gefrustreerd bent op hoe mensen met elkaar omgaan in deze 'nieuwe' tijd en dat was mede de aanleiding voor verhaal over mijn broer. Ik bedoel als zelfs een deel van je eigen familie gewoon net doet of hij niet bestaat, kom je echt aan mij, met als gevolg dat ik ook geen seconde tijd meer in hun investeer. Ik weet dat ik hier niet het goede voorbeeld geef. 
Overigens heeft mijn moeder zich hier het afgelopen jaar ook zeer kwaad overgemaakt tegen enkele van hen en ik ben trots op haar. Niet alleen omdat ze de aanval durfde te openen, maar vooral, omdat zij al van mijn geboorte over mijn broer waakt op een manier die alleen maar intens bewonderd kan worden. Bijna elke week gaat ze bij hem op bezoek. Minimaal 48 weken in het jaar en dan heb ik het nog niet over alle andere extra vergaderingen en momenten waarop zij zich inzet voor haar oudste zoon. Dat noem ik pure liefde. Helaas krijg je daar geen lintje voor en voor een paar mooie musicals wel.


Hoe krom is het eigenlijk in onze maatschappij? Ik wil er niet te diep op ingaan, maar de 
verhouding zijn in ieder geval enorm scheef. Dit is overigens al heel lang zo en wat dat betreft niks nieuws onder de zon. Wij houden dat ook kunstmatig in stand en misschien moet dat ook wel. Een maatschappij kan natuurlijk niet geregeerd worden door emoties, maar van een beetje naaste liefde is nooit iemand dood gegaan toch?

Ik wil hier nu niet de vandaag de dominee uit hangen, zeker niet, ik bedoel ik ben indertijd zelfs van het geloof 'afgekeerd' maar de basis staat nog steeds overeind. De samenleving is hierop gebouwd en dat is maar  goed ook. Ik denk dat mensen steeds minder beseffen hoe belangrijk deze 'christelijke' bodem is. Misschien dat daarom wel ons waarde en normen patroon steeds verder verloederd. We leven bij vlagen zo onafhankelijk van elkaar. 

Echte vriendschappen krijgen het steeds moeilijker omdat de 'maatschappij' steeds meer voor gaat en de digitale wereld ons steeds minder echt persoonlijk doet laten communiceren. 
Ik vind dat best erg, maar natuurlijk besef ik ook wel dat ik het in mijn eentje niet kan veranderen of tegen houden. Ik wil dat ook niet. Er zijn zat goede ontwikkelingen en wil ook niet te pessimistisch over komen. Dan kan ik me beter aansluiten bij het groep: "vroeger was alles beter" en dat is niet wat ik wil.
Vroeger was het echt niet beter, maar soms wel wat warmer. Er was meer tijd voor elkaar, tijd die zoals ik al aan gaf in een 24uurs economie steeds schaarser wordt. 

De economie die ook wordt gekenmerkt door steeds 'meer'. We hebben blijkbaar nooit genoeg. Ik heb hier overigens ook aan meegedaan. Ik was jaren een echte gadget freak. Ik was één van de eerste in mijn omgeving met een mobiele telefoon, maar ik kom er wel van terug. Ik bedoel ik word helemaal gek van die mensen die de hele dag met hun Blackberry/Ipod lopen/zitten te spelen. Is het leven echt zo nutteloos geworden voor sommige? Zelfs tijdens een gesprek in mijn eigen huis zitten ze nog te pielen met die dingen. Ze gaan echt een keer het het raam uit en dat meen ik.

Natuurlijk speelt ook geld hierbij een rol, ik heb het niet meer zo breed en dan merk je pas echt essentieel is en waar je met groot gemak zonder kan. Natuurlijk zijn andere gemeen goed geworden en zou ik bv. het internet ook niet meer willen missen.  Maar het meest essentieel vind ik toch nog steeds het inter menselijk contact en ik mag hopen dat ik niet de enigste ben. 

Geef af en toe wat meer uit aan een ander, dan alleen aan goederen. Wees eens een beetje attent, het kost je in de meeste gevallen niks en het is zoveel meer waard.

09 januari 2011

Six Days At The Bottom Of The Ocean - Explosions In The Sky


Niet vergeten

Meestal heb ik het in mijn blog over mij zelf. Over de dingen die ik beleef en wat voor indruk ze bij mij achterlaten. Vandaag zal ik dat ook doen, maar wil ik het niet hebben over mij zelf maar mijn broer(tje). Vanavond was er een moment waarop ik dacht laat ik hem nu eens voor het voetlicht brengen. Vrijwel niemand vraagt ooit naar hem of weet dat ik nog een broer heb. Dat is soms best droevig, omdat hij ook gewoon een mens van vlees en bloed is. Laat ik iets vertellen over zijn geschiedenis alvorens ik terug kom op wat mij vanavond zo raakte.

Mij broer(tje) werd bijna 3 jaar voor mij geboren en kreeg de naam Steven Mathijs. Het was een lief kind met een bijna rood krullend haar Net als elk gezond kind begon hij langzaam zijn stapjes te zetten in de grote onbekende wereld.
Rond de tijd dat ik werd geboren op 27 juni 1980, veranderde er echter iets in het patroon van zijn ontwikkeling. De woorden die hij tot dan toe uitsprak begon hij te vervormen. Binnen korte tijd klopte er niks meer van. Er was iets goed 'fout' met onze lieve Steven. Na onderzoek werd duidelijk dat hij geestelijk gehandicapt was/werd. Dit moet een immense klap zijn geweest voor mijn ouders, die er toen nog vanuit gingen een gezonde jongen op de wereld te hebben gezet. Maar helaas.................
Een moelijk tijd brak aan, zeker ook nadat bleek dat ook ik niet gezond was. Steven begon steeds meer in zijn eigen wereldje te kruipen en het werd dan ook steeds moeilijker om hem goed te kunnen begeleiden. Hij was zoals ik al vermelde opeens niet meer enigste zorg en had wel de constant aandacht nodig. Hij mocht geen moment aan ons ontsnappen.

Naarmate de jaren vorderde ging hij naar een speciaal dagopvang in o.a. Raamsdonksveer. Daardoor werd deels de druk weg genomen die nu eenmaal op de familie was gaan rusten. Maar goed, 's middags kwam hij weer thuis en lag de volle focus weer bij hem. Ik wandelde de er eerste jaren redelijk tussendoor, mede ook omdat mijn gezond goed bleef en ik me prima kon vermaken.
Maar toen ik een jaar of acht was namen de problemen toe. Maar broer maakt inmiddels alleen nog wat geluiden en het besef begon door te dringen dat er op lange termijn geen vaste plek meer was voor hem in huis. Het kon gewoon niet! De zorg was te groot. Niet dat hij constant moeilijk was, helemaal niet, maar het is gewoon te veel. Er waren momenten dat je intens van hem kon genieten, maar er waren ook de aanvallen van woede van zijn kant. Soms moest men op hem gaan zitten om hem weer enigsinds tot bedaren te krijgen. Vaak werd daar een spuitje of andersinds kalmerend middel aan gekoppeld.
Ik weet 'gelukkig' niet zoveel meer van die momenten. Misschien heb ik het weg gezet ergens in mijn onderbewuste. Soms denk ik dat dat ook maar goed is. Je wilt toch als mens vooral dat de 'mooie' momenten bij blijven en die waren er ook zeker. Op de foto's is te zien hoe we samen speelde in het zwembad, of bij pappa op schoot zaten. Samen boos keken in de tuin, samen duimde samen speelde in zijn hoekje, of gewoon samen kroelden.

Ondanks zijn afwijking zocht hij zeker op 'jonge' leeftijd vaak 'contact' Dan pakte hij je wangen beet en dan wilde hij kroelen. Dat was zijn manier om te laten merken dat hij fijn vond dat jij daar opdat moment was. Een moment van volledige ontspanning van zij kant.
Het hoekje waar ik het net over had, was voor hem gecreëerd om hem de rust te geven die hij vaak nodig had. Je mocht er spelen tot dat je door hem werd weggeduwd en hij het te veel vond worden.
Dat laatste was ook een teken dat hij niet alleen normaal gehandicapt was. Er was meer aan de hand, maar dat werd pas vele jaren later ontdekt.

Terwijl de zoektocht naar een tehuis voor hem begon werd mijn vader ernstig ziek en kreeg mij moeder er dus een 3e zorg bij. Na dat mijn vader na maanden ternauwernood het ziekenhuis overleefde werd mijn broer rond 1992 uit huis geplaatst. Omdat er eigenlijk geen vaste plek was voor hem, werd hij constant van tehuis naar tehuis gespleept van Biezenmortel tot Limburg toe. Dit ging jaren zo door. Erg zwaar en emotioneel, vooral voor ouders, maar natuurlijk ook voor mij en zeker ook mijn broer. Nergens kon echt een band met hem worden opgebouwd. Ook was de structuur ver te zoeken en dit bleek nu juist zo belangrijk te zijn.

Na een uitgebreid onderzoek naar zijn gedrag bleek namelijk dat hij ook nog deels autistisch was, waardoor hij dus jaren lang verkeerd was behandeld. Veel ellende, zelfverwondingen, etc. hadden deels kunnen worden verkomen. Hoe hard is dat!?
Maar goed terug kijken had geen zin.Er werd een nieuw programma gestart met symbolen, die hem meer houvast moesten bieden. Elk symbool staat voor een bepaalde gebeurtenis, zoals: wassen, eten, aankleden, vrije tijd, naar 'school'. Ja, hij zit nu zelfs op 'school'. Wie had dat ooit gedacht. Je moet het niet vergelijken met een reguliere les, het zijn meer dagactiviteiten. Puzzels maken, pinnetjes ergens in doen, etc. Maar hij kan dat wel als de beste. Vooral houten puzzels maken. Soms sta je echt met verbazing te kijken hoe snel hij dat doet. En niet één tegelijk, vaak liggen er meerder door elkaar.

Steven is erg ingesteld op vormen. Kleuren zeggen hem minder.Hij zal niet de rode blokken bij de rode leggen, maar wel de de vierkante bij de vierkante. Het is soms prachtige om te zien. Daarnaast ruikt hij aan alles, een soort dierlijk instinct.

Omdat hij maar een kleine spanningboog heeft, moet deze regelmatig worden doorbroken door andere activiteiten. Er wordt elke dag met hem gewandeld en in de zomer moet hij mee trappen op een dubbele fiets. Daarbij heeft hij vaak de grootste lol, zeker als hij besluit om maar even niet mee te doen. Want wat je ook kan zeggen over hem, op zijn manier is hij bijzonder intelligent. Hij voelt dingen feilloos aan. Hij weet precies wanneer hij iets lekkers krijgt, of ma het bad voor hem laat vol lopen. En als het niet snel genoeg gaat, komt hij gewoon zelf in actie. Soms wordt hij dan dus ook boos, maar door goede medicijnen en een hoop regelmaat is het nu veel minder heftig. Ik denk overigens niet dat als we nu op hem zouden gaan zitten, we hem zouden houden. Hij is berensterk. Hij duwt me gewoon weg als hij ergens zijn zinnen op heeft gezet.

Vanavond ondernam hij ook weer een poging. Mijn moeder was nog geen 2 sec boven en hij rende al weer naar de keuken. Ik zij: “Steven als je op de bank gaat zitten krijg je een appeltje van mij” Hij luistert dan ook prima. Het is het moment doorbreken. Dat is eigenlijk een beetje de rode lijn in zijn leven.
'Thuis' hoeft hij overigens geen taken te verrichten en wordt er niet gewerkt met symbolen. Het is vrije tijd voor hem.
Één keer in de twee weken komt hij een half dagje thuis en dat gaat meestal heel erg goed. Buiten dat er altijd iemand bij hem in de buurt moet zijn, is hij meestal redelijk ontspannen. Het eerste uur is vaak het moeilijkst. Dat noemen we het omschakel moment. Dan gaat hij alle rechtzetten in huis en propt hij met zijn kleren in zijn broek. Meestal slaat de stemming over als je gaat koken. Dat vind hij echt geweldig. Hij kijkt enorm uit naar de maaltijd. Als er dan ook om  een bepaalde tijd nog geen pannen op het vuur staan wordt hij weer onrustig. Hij moet gewoon zien dat je ergens mee bezig bent. Dus als je een keer Chinees gaat halen, zet een paar pannen neer en hij heeft nergens last van.
Het zijn vaak simpele oplossingen waardoor hij zich beter voelt en dat is op zo'n dag toch het meest essentieel. 
Als hij dan 3 á'4 borden heeft weggewerkt krijgt hij nog een toetje. Daarna verlaat hij de tafel en zet ik meestal muziek op. Ook dat vind hij geweldig. Hij komt dan volledig tot rust, waardoor je hem dan vaak heel dicht kan benaderen zonder dat hij het vervelend vind. Overigens kan dit soms overdag ook wel, maar het hangt er vanaf hoe je hem toetreed. Hard praten vind hij sowieso niet fijn en als je boos wordt gaat hij lachen. Dat doet hij overigens ook als je huilt. Hij begrijpt niet de verschillen tussen emoties en wat wel en niet mag. 
Blijf dus ten alle tijde rustig tegen hem, wat hij ook doet. Hij snapt het echt niet. Dat is soms best wel eens heel moeilijk, ook omdat hij mij wel eens verwond heeft, maar dan bereik je wel het meest bij hem.

Maar goed vandaag was hij intens gelukkig en heeft hij ruim een uur hangend op de bank naast mij naar Billy Joel geluisterd. Met zijn oor naar de box, af en toe langzaam meedeinend......
Vaak lachend heeft hij me zelfs een keer in het gezicht 'gespuugd'. Dan is hij dus echt totaal ontspannen. Hij daagt je soms graag een beetje uit, waarom???? Hij is vaak niet te begrijpen en dat maakt hem uniek. Ik heb wel eens gezegd dat ik het fijner had gevonden als ik een normale broer had gehad. Maar het is niet zo. Ik zou hem voor geen goud meer willen ruilen. Hij is mijn alles.

Als er dan weer een eind komt aan een avond is het soms toch weer moeilijk, zeker ook als hij zelf niet weg wil. Hij had zijn jas en schoenen al aan toen hij weer terug liep naar de tafel om zijn blokkentoren te pakken. Hij wilde verder 'spelen' “ Nee Steven we gaan naar huis”.................................................................................................................(zucht).







"Dus als je ooit is denkt; hoe gaat het met Steven? Je mag er gerust naar vragen. Hij bijt niet. Hij is een onderdeel van mijn leven. En als je het moeilijk vind, zeg dat dan gewoon, maar doe niet of hij niet bestaat. Dat is het aller ergste wat je mij kan aandoen".