17 juni 2011

De muur van....

De vakantie zit er bijna weer op. Twee weken zijn voorbij gevlogen. Het is inmiddels bijna half twee en ik luister nog wat naar Bach. Toeval of niet maar ik ben net bij de cantate 'Gleichwie de Regen und Schnee vom Himmel falt' aanbeland. Sneeuw blijft ons overigens nog net bespaard. We zitten hier ook niet echt hoog, dus de kans daarop in deze tijd is ook erg klein.

Onze ferienwohnung  staat net buiten Blankenburg richting Timmerode, onder de voet van de Teufelsmauer, een stenen muur gevormd in de laatste ijstijd. Nou ja muur, er zijn nog maar delen rots over, maar het is wel indrukwekkend. Het is één van de oudste beschermde objecten van Duitsland. Achter onze ommuurde tuin begint een deel van de wandeling over de toppen van deze steenformaties. Je kan er ruim 3 kilometer over heen lopen en klauteren, alvorens hij abrupt stopt, waarna de rots klompen een aantal kilometers verder op bij Weddersleben weer opeens zomaar opduiken. Daar is het geheel overigens op zijn mooist en meest toegankelijk. Mijn profielfoto is daar ook geschoten.

Buiten deze apart natuur belevenis heeft de Harz nog veel meer te bieden, al is 2 weken wel ruim genoeg in mij ogen. Het gebied is niet zo ontzettend groot, waardoor je binnen de gestelde tijd wel bijna alle mooie dingen gezien hebt. Top attracties zijn verder Quidlinburg een stad die qua schoonheid en oudheid Heusden ruim voorbij gaat. Alles in het hart is nog volledig in originele staat en doet je echt even terug denken aan de ridderfilms van toen. Het mooie Bode Tal met de Hexentanz Platz, het ruige massief van de de Brocken met zijn oude smalspoorbaan naar de top (1150m), het Selketal met zijn prachtige klaprozenvelden en kastelen en de stad Goslar waarvan het hart net als bij Quidlinburg op de werelderfgoedlijst staat.
Verder kan je natuurlijk overal heerlijk wandelen, gebak eten, bier zuipen en ruime maaltijden verorberen voor vaak zeer minimale prijzen (10 – 15 euro voor een hoofdgerecht) Wat wil een mens nog meer?
Hierin zie je overigens o.a. nog een deel van de invloed van het oude Oost-Duitsland. De grens liep in dit gebied via het massief van de Brocken. Alleen enkele grote borden en gedenkstenen, herinneren ons nu nog aan deze tijd. Voor de rest zijn er natuurlijk de persoonlijk verhalen van de individuele Duitser. Als je over de Wendung begint weet je natuurlijk nooit zeker welke rol deze persoon heeft gespeeld in de tijd daarvoor. De soms nog slechte wegen, de enorme leegstand en het ernstig tekort aan jonge mensen. Geen ideaal vakantieland als je het mij vraagt voor een jonge vent in de bloei van zijn leven :). Soms krijg je echt het idee dat ze allemaal gedeporteerd zijn.

Mijn gedachten aan Oost-Duistland worden direct vooral gevoed door eerder vernoemde tuinafscheidinging. Deze is ruim 3 meter hoog en als de wandelaars langs lopen aan de achterkant kijken ze er net overheen (ze lopen iets hoger). Sommige groeten vriendelijk en weer andere starten een praatje, niet toevallig dus over de muur. Overigens wel met een humoristische ondertoon, iets wat overigens heel wat is voor de stijve vormelijke Duitser.

Overigens wordt dit alles ook nog deels gevoed door een stelletje vreemdgangers aan de andere kan van de muur. Sinds enkele dagen staat er elke ochtend voor dat de werkdag begint een stelletje te knuffelen. Het ideaalbeeld van de ommekeer?  De muur kan hun 'verboden' liefde in ieder geval niet meer scheiden.
Overigens spatten de vonken er volgens mij vanaf, want de brandweer bleef vanochtend af en aan rijden :). Er stond een bedrijfspand in de fik in Thale ruim 6 kilometer verderop.

Zo ik ga maar weer eens afsluiten. Het is inmiddels bijna half 3 en een paar uurtjes slapen zou mij echt geen kwaad doen. Overigens gaat het verder uitstekend met de gezondheid. Ook een hele fijne Wendung als je het mij vraagt.

Schuss!