28 juni 2010

Verschillen?

Eergisterenavond zat ik op mijn balkon en onder mij op de begane grond was een verjaardag aan de gang. Het zoontje van Dragan, de zoon van mijn ex-joegoslavische onderburen werd 1 jaar. Hartstikke leuk. Het is een prachtig manneke en vader is ook echt enorm trots. Net als de rest van de familie overigens. Het kind wordt door opa en oma op handen gedragen. De warmte die zij uitstralen zegt veel over de warmte van dit volk, daar ben ik nu na twee jaar nu wel achter. Als er iets moet gebeuren staan ze op stoep en als je daar binnen stapt wordt je met alle vriendelijkheid en openheid ontvangen. De hapjes gaan op tafel, iedereen komt erbij zitten en dan komen de verhalen. Soms over de oorlog, maar meestal toch over de dagelijkse dingen, waar jij en ik ook over "zeuren", echt Hollands.
De oorlog willen zij het liefst zo snel mogelijk vergeten. Het was een politiek kwestie die een prachtige land verscheurt heeft in kampen en dat is nu net wat de gewone burger nooit heeft gewild. Vader komt uit Kroatie, moeder uit Bosnie. Hun huis is weg, vriendenbanden zijn uit elkaar gerukt door de nieuwe grenzen. Waarvoor uiteindelijk? Het maakt deze mensen niet uit welk geloof je beleid, of je je koffie zwart of met melk drinkt. "We zijn toch allemaal mensen" "Serviers, Slovenen, ze zijn allemaal welkom".
Het zijn deze bijzondere verhalen die mij zo inspireren en doen beseffen dat de scheidslijnen soms heel dun zijn. Ik wordt dan ook snel boos als weer zomaar wat wordt gezegd, zonder enigsinds door te hebben wat de woorden kunnen betekenen en losmaken. Overigens geld ook dit voor iedereen.

De Turkse/Nederlandse buurman van Dragan was er die avond ook en wat hij er uitgooide was echt behoorlijk eng en staat volgens mij mijlen ver van de gedachte van zijn buurman. Ik zou mijn kind in ieder geval niet graag met zo iemand laten omgaan, net zo min als ik dat dus ook met bepaalde Hollandse mensen niet zou willen.
Deze jonge Turkse man snapt er naar mijn mening echt niks van en zou werkelijk beter thuis zijn in het land van herkomst. Ik zeg zoiets niet graag, als aanhanger van 'links' , maar zulk soort mensen creeren de oorlogen waar mijn onderburen dus nu zo van gruwen.

Het thema was natuurlijk Wilders en het gedrag van de Nederlanders.
"Ik ben ook tegen de uitwassen binnen de Islam en ik heb zeker geen hekel aan Nederlanders, maar het zou goed zijn als we een extreme partij oprichten" Waarom zou ik na deze tegenstrijdigheid nog in de oprechtheid van zo iemand geloven? Is het pure domigheid of denkt hij werkelijk dat op die manier zijn belangen beter zullen worden behartigd? Ik vind zo iemand dus echt een beetje eng, want diep van binnen houd hij er een verborgen agenda op na. Zijn gevoel zegt iets anders.
Dragan beantwoorde zijn relaas overigens heel mooi. Waarom hebben jullie je dan nog niet verenigd als je met zoveel bent? En daar ligt misschien wel de kern. De meeste mensen hebben helemaal geen behoefte aan zulke soorten 'onruststokers'.

De enorme cultuurverschillen die oost en west van elkaar scheiden, zijn vaak groter dan sommige denken. Ik vind het inprincipe geweldig, ik wil altijd nieuwe dingen ontdekken en aan de andere kant is er dus ook een schaduwzijde. Zeker de machocultuur vind ik persoonlijk niet passen in onze wereld.
Ik leefde bij vlagen echt mee met zijn Hollandse vriendin die opdat moment naast hem zat. "Ze weet dat als ze weg wil dat ze met de familie eer te maken krijgt en dan heeft ze echt een probleem". Daar gaan voor de 2e keer de quasi moderne verhalen de prullenbak in.

Wilders mag erg zijn, maar dit is ook een staaltje vertoon van macht. Met beide wil ik niks van doen hebben. Zulke mensen kunnen namelijk niet vergeven en vergeten. Zij de oorzaak van alle verschillen, die we nu juist zo graag willen overbruggen voor dat die kleine net zo oud is als jij of ik.

27 juni 2010

Doorzwemmen

Weer een jaartje ouder. Nog steeds heb ik er een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant ben ik zo blij dat ik kan zeggen dat ik er nog ben en andere kant ben ik ook een beetje verdrietig, wetende dat ik er waarschijnlijk het grootste deel van mijn leven heb opzitten. Hoe ga je daar mee om? Ik kan het mezelf nog steeds goed vertellen. Er is zoveel drang om op deze aardbol te blijven.

Maar goed ik had met mezelf afgesproken dat ik niet zou gaan treuren en dat heb ik tot vanavond dan ook niet gedaan.

Vanochtend zijn mijn ouders komen en zijn Gery en Hans geweest. Het was ontzettend gezellig. Rond 13.00 hebben we lekker geluncht met z'n allen en daarna is iedereen weer vertrokken. Niet lang daarna, zijn er nog een paar vrienden langs gekomen en ben ik in de loop van de middag lekker bij mijn ouders gaan eten. Mijn broer was er ook en dat maakt het op zo'n dag altijd weer extra speciaal. Hij is mijn alles, mijn evenbeeld (uiterlijk dan) en ik zou niet weten hoe het leven zou zijn zonder hem. Hij was erg relaxt vandaag. Geen stress, lekker ondeugend, heerlijk....... Het is me een vent!

Na het eten ben ik weer naar huis gegaan en even later naar de wal gelopen met een lekker muziekje en een heerlijk koud blik Guiness. Aldaar heb ik lekker een uur zitten genieten van de ondergaande zon. Ondertussen heb ik maar eens terug gekeken op de laatste 30 jaar en toen kwamen en er toch wel een paar traantjes. Met een half leeg blikje voor mijn gezicht heb ik in gedachte daarna geproost op de toekomst. Op het moment dat ik het blikje optilde kwam er precies een prachtige witte eend voorbij die zonder afgeleid te worden zijn weg rechtdoor vervolgde. Ook toen ik hem nakeek zwom hij rustig in één rechte lijn door richting jachthaven de Wiel. Zou symboliek dan toch bestaan? Het was in iedere geval een heel bijzonder moment. Ik voelde me even één met hem of haar, wie zal het zeggen.

Niet veel later toen ik me zomaar omdraaide kwam er een stelletje voorbij. Arm in arm, genietend van waarschijnlijk het zelfde als ik. Even verplaatste ik me naar het voetpad en keek ik neer op die jongen die daar zat, turend naar de verte prooste op een wat komen gaat. Zouden ze hebben geweten wat er in mijn gedachten omging? Mijn dromen? Mijn wensen? Nog een prachtige uiteinde hopelijk met iemand samen. Ik denk het niet en dat maakt ook niet uit. Net als die witte eend vervolgde zij hun pad en verdwenen ook zijn langzaam maar tevreden achter de horizon.

Iedereen bedankt voor de lieve belletjes en smsjes. Ik hou van jullie allemaal!

Episode 1

En dan ben je ineens 30. "Hoe voelt dat nu?" Pijnlijk, ik heb een zere rug, mijn benen werken niet mee, etc. "Oud" worden is best wel leuk, maar ze mogen van mij al die rand verschijnselen laten zitten. Overigens weet ik absoluut niet waar de door mijn aangegeven klachten vandaan komen.
Ik denk eerder dat zij gezondsheid gerelateerd zijn. Sommige dingen kosten mij gewoon veel meer energie als vroeger en daarbij herstel ik ook steeds minder snel. Blijkbaar ben ik toch niet zo gezond zoals ik het zelf graag zou willen zien.

Maar genoeg geklaagd, als de voorspellingen van de doktoren waren uitgekomen was ik 20 jaar terug al overleden. Dus we doen het zo slecht nog niet. En die paar kleine pijntjes wegen niet op het mooie leven, waar ik hopelijk binnen 2 jaar nog een episode aan mag toevoegen.

24 juni 2010

De Hollandse geest

Wat is onderhandelen toch leuk. Vroeger vond ik het maar raar, maar nu is het voor mij sport nummer 2 geworden. Ik zoek nog een paar nieuwe Head Radical Mp's en op marktplaats duiken zij regelmatig op, zo ook deze week.

Verkoper 1 bied 2 stuks grip 3 aan voor 190. Bjorn mailen of ze ook in grip 2 verkrijgbaar zijn en of er wat aan de prijs gedaan kan worden. 2 x grip 2 is verkrijgbaar voor 180. Ik zeg Bjorn dat is veel te duur. Dus ik weer contact gezocht. Ik zeg bij een echt scherpe prijs, betaal ik ze meteen. Deze slaghouten gaan uit de collectie voor de Youteks, dus straks kraait er geen haan meer naar dit type.
Even een dag niks en dan mailt de ze dat hij niet van zinnen is om te zakken. 180 was een scherpe prijs volgens haar en dat klopt ook, maar ik wil ze gewoon voor minder.
Nieuw origineel kosten ze destijds 210 en op dit moment ligt de prijs gemmiddeld zo tussen de 100 em 150 euro. Uiteindelijk heb ik haar gemaild dat ik het laat gaan, maar dat de ze mij weet te vinden en ik ondertussen in onderhandeling ben over een lagere prijs bij een ander persoon.

Verkoper 2 bied er namelijk 1 aan voor 80. Ik eerst 60 geboden. 2 dagen niks en toen ben ik gaan mailen met de opmerking dat ik nog wel wilde stijgen. Natuurlijk is 60 een idiote prijs, maar je moet ergens beginnen. 75 was de bodem. Ik zeg 80 inclusief verzending. Bingo!!!
Ik dacht die gaat nooit meer wat van de prijs af doen, maar zo zie je er is altijd ruimte.
Ik had al een Micogel voor 120 (3 maanden geleden), dus voor 200 heb ik er nu 2. Even mailen naar de de andere verkoper.....

Anders

Soms heb je van die dagen dat dingen net wat anders lopen dan je verwacht.
Vanochtend vroeg moest al om 9.40 aantreden bij de tandarts. Twee gaatjes en een kapot tand moesten worden "gerepareerd". Midden in mijn behandeling valt er op eens iemand weg in de andere behandelkamer en daar lig je dan met een hele stellage in je mond. Pas ruim 20 minuten later kon er worden verder gegaan met opvullen van de kiezen. Heel vervelend, maar goed het is natuurlijk een overmacht situatie, niemand die daar wat aan kan doen. Het is al vervelend genoeg voor de andere patient in kwestie. Overigens is het allemaal goed afgelopen.
Na bijna anderhalf uur mocht ik dan ook eindelijk de stoel verlaten. Heerlijk opgeblazen en weer 2 vullingen rijker. Mijn tand is ook weer heel en nu afwachten hoe het verder gaat.
Tot nu toe heb ik geen last van mijn gebit, al voel ik natuurlijk wel enigsinds dat er flink aan de boel getrokken en geduwd is.

Na een verder heerlijk zon overgoten middag moest ik vanavond voor de 1e keer in bijna 2 jaar in een officiele wedstrijd aantreden in een toernooi. Het is me goed bevallen maar het kost me helaas wel wat meer energie en kracht. De hele dag kon ik al niet fatsoenlijk lopen en dat zette zich in de dubbel alleen maar voort.
Na een goede start in 1e set moesten we toch het initiatief laten aan onze tegenstander. Ik raakt aan het eind van de set geen bal meer. Pas bij 1-0 achter in de 2e, begon ik weer fatsoenlijk te spelen en toen ging ook echt alles goed. De ene naar de andere korte bal volgde en ik speelde voor mijn gevoel de beste set sinds ik in 2008 moest afhaken. In de derde keken we vroeg tegen een break aan, maar reparatie kwam snel en we kwamen opnieuw voor. Bij 4-3 kon ik het echter niet meer goed volhouden. De vermoeidheid kreeg de overhand en uiteindelijk speelde zij het net wat beter uit, met als gevolg dat we met 5-7, 6-2, 4-6 het onderspit dolven. Jammer, we waren er dichtbij en het was bij vlagen een goede partij van beide kanten. Ik kan niet ontevreden zijn. Net niet, volgende keer beter. In Heusden volgt hopelijk een revanche. Bjorn bedankt voor je steun en vertrouwen in mij. Je hoeft dit niet te doen. Grote klasse! Je moest eens weten hoe waardevol zo'n avond voor mij is.

21 juni 2010

Niet te veel nadenken

Het zit er weer op voor vandaag. Nog even 3 x inhaleren en dan gaat deze jongen ook weer naar bed. Morgen om 8.30 staat de thuishulp weer op de stoep en om 10:00 moet ik naar het UMC.
Aldaar heb ik een controlegesprek met dokter de Graaf, moet ik een Flow-volume blazen en moet ik wat dingen doornemen met de fysio. Ik verwacht geen schokkende dingen, maar ik kijk altijd weer een beetje op tegen zo'n dag. Weer die molen van controles, de confrontatie met de steeds dichterbij komende operatie, het een paar uur dragen van dat klote mondkapje.
Soms denk ik weleens als alle andere mensen nu eens dat kapje dragen voor mij......

Nog 2 inhalaties te gaan, ondertussen geniet ik opnieuw van When We Wake van de Blood Red Shoes. Volgens mij heb ik de live uitvoering vandaag al wel 20 x gezien.
Dan te bedenken dat deze 2 bijna uit elkaar waren. "Van ruzie maken krijgen we energie"

20 juni 2010

Voor beter onderwijs!

Charles André Joseph Marie de Gaulle (Rijsel, 22 november 1890Colombey-les-Deux-Églises, 9 november 1970) was eenFrans militair en politicus. Hij vocht tijdens de Eerste Wereldoorlog als officier in de Slag bij Verdun, was de leider van een Franse regering in ballingschap tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd de eerste president van de door hem ontworpen Vijfde Republiek(1959-69).

Met zijn grote gestalte, zijn effectief bespelen van de media en zijn vaardigheid in het politieke tactische vernuft van verdelen en heersen en vooral met zijn staatkundige visie was Charles de Gaulle in meer dan één opzicht een indrukwekkende figuur, die altijd streed voor het nationaal belang zoals hij dat zag en velen daarvan wist te overtuigen. Zijn autoritaire stijl, die hij nooit liet ontaarden in dictatuur, is daarom een tijdlang voor lief genomen.

Lotharings kruis ter herdenking van Generaal de Gaulle

Zijn invloed is in Frankrijk nog steeds zeer groot; er is nog altijd wel een politieke partij die zich gaullistisch noemt. Belangrijker nog is dat hij op twee cruciale momenten, bij de Duitse inval in 1940 en bij de dekolonisatie van Algerije in 1962 een eigen weg insloeg, met enorme persoonlijke risico's, en het uiteindelijk bij het juiste eind bleek te hebben gehad; in het eerste geval behoedde hij het land voor totale capitulatie, in het tweede geval voor burgeroorlog. De grondwet van de Vijfde Republiek is zijn schepping en heeft hem met slechts marginale wijzigingen ruimschoots overleefd en lijkt nog voor onbepaalde tijd mee te kunnen. De versterking van de uitvoerende macht ten koste van het parlement heeft geleid tot de beoogde vergroting van de politieke stabiliteit, terwijl de klassieke burgerrechten onaangetast zijn gebleven. De Gaulle heeft niet meer meegemaakt dat zijn politieke tegenstander François Mitterrand als president ook uit de voeten bleek te kunnen met een grondwet die hij ooit als 'permanente staatsgreep' had omschreven.

De naam van De Gaulle leeft voort in het grootste vliegveld van Frankrijk, Aéroport Charles De Gaulle. Ook het drukste plein van Parijs, Place Charles de Gaulle, is naar De Gaulle vernoemd. Dit plein heette voorheen Place de l'Etoile. Op dit plein staat de Arc de Triomphe. Frankrijks enige vliegdekschip, de MN Charles de Gaulle is ook naar hem vernoemd.

De Gaulle werd op 4 april 2005 door tv-kijkers tot de grootste Fransman aller tijden verkozen. Men kan stellen dat hij daarmee zijn doel bereikt heeft, want hij merkte ooit op dat 'de persoon Charles de Gaulle hem slechts interesseerde als historische figuur'.

Wat valt er te klagen?

Zoals beloofd is hier een klein relaas van mijn vakantie.
Wat als een echt onthaast moment was gepland viel al snel letterlijk in het water. Na één week redelijk tot goed weer, hebben we in de tweede week vrijwel elke dag regen mogen aanschouwen.
Het was nat en grijs. Gelukkig niet zo erg als in het zuiden. Ik heb meegekregen dat daar door het wassende water aardig was slachtoffers zijn gevallen. Vreselijk! Wat een kracht heeft de natuur toch. Ik ben zo blij dat wij in een land wonen waar af en toe een huis beschaafd trilt en eens in de zoveel tijd een polder of dorp overstroomt. Dat er eens per jaar een windhoos overtrekt in Drenthe en dat een een paar sneeuw en regen buienen ons spoorweg af en toe deels lam leggen. Ik hoop dat iedereen de betrekkelijkheid eens gaat in zien van de dingen. Waarom klagen wij (ook ik) zoveel? We betalen zoveel belasting? Dat betekent dat we het goed hebben. Waar moeten anders de wegen van gebouwd en onderhouden worden. Kunnen onze kinderen niet naar een moderne school, etc. We kunnen ook net als Wilders (ik ga die naam niet veel meer noemen) naar een Belgische systeem toe gaan, waarbij we om de kuilen in de weg moet rijden. We kunnen daar dan natuurlijk "de moslims" in stoppen, maar dan zonder bermbommen.
"Nederland heeft gekozen voor de PVV" ?????? Wat moet er wel niet gebeuren met de rekenvaardigheid als hij werkelijk zijn plannen doorzet.
Nee, laten we maar niet naar hem luisteren. Meer geld naar Politie! Meer geld naar onderwijs! Uit welke pot gaan wij dat halen? Heeft de PVV nog ergens een spaarpiggie of een rekening in Lichtenstein of het Vaticaan. Misschien Opa Berlusconi eens bellen. Die weet wel waar geld te krijgen is. Onze demissionaire premier Jan Peter Balkenende heeft zijn nummer!
"Hij was wel de eerste die belde toen mijn vader overleed" Zo zie je maar, onze TV Baas heeft ook een hart en ergens zal die bij G. W. ook nog wel kloppen, toch?

Maar goed om terug te komen op mijn vakantie. Als start door Belgie rijden is geen pretje en dan druk ik mijn nog zacht uit. Zij weten echt niet hoe je een snelweg moet maken laat staan herstellen na vorstschade of ander ongemak. Maar ja ze hebben er ook geen fastoenlijk materiaal voor. Volgens mij krijgen zij alles uit Congo, dat land waar wij eerst onze overbodige gereedschap naar toe sturen.
Er was enkele weken geleden een mooie discussie in het Vlaamse of Belgische parlement over de kwestie Edward van Cuilenburg. Als ze net zo debateren, als ze een weg bouwen, snap ik wel waarom het asvalt wegsmelt onder onze voeten.
De streking was overigens dat wij zulke mooie wegen (biljartlakens) hebben bij ons en het in Belgie zo'n roodzootje is. Weer een streep door de rekening van de klagers aan PVV en VVD zijde!

Maar goed om een kort verhaal lang te maken, dat kom in Luxemburg en denkje nu kan ik lekker door karren, maar nee, de A6 is dicht. 3 uur vast en dan door de polder. Luxemburg heeft nu eenmaal niet veel snelwegen. Als je hard rijd ben je er namelijk uit voor dat je er bent geweest.
Dan ga je een regionale weg op en is de bebording weer krom. Al is dit op een rotonde te begrijpen, maar niet als je de pijlen zo zet dat iedereen driekwart rond gaat i.p.v. helemaal, om daar terug te rijden in de goede richting. Een hoop hollanders morren natuurlijk. "Wat een zootje" Ik moet toegeven, ook ik zeur en mor dus.

Eenmaal ruim 3 uur later voorloopt onze reis verder voorspoedig. Het Franse tolwegennet is uitstekend en ook de meeste regionale hoofdwegen zijn vrij goed. Soms zijn het lappendekens, maar kuilen heb je er veel minder.
Na het verlaten van de hoofdweg hebben we nog ruim 40 minuten gekronkeld door een steeds mooier wordend landschap om uit eindelijk uit te komen in het dorpje Rougeux. Het einde van de wereld? Wat een verlaten en on ontdekt gebied. Vrijwel onbevolkt! Prachtig! Wel erg arm, of is dat mijn gevoel.
De dorpjes die er zijn, zijn vaak behoorlijk verpaupert, maar overal bloemen. Ondanks de "rotzooi", proberen de Fransen er toch altijd nog een mooie omlijsting om te maken.
En dat lukt ze eigelijk behoorlijk goed. Juist die tegenstelling maken het land zo geweldig naar mijn mening. Daarnaast leven ze in de streek waar wij zaten nog veelal volgens andere wetten en gewoontes. Ze zijn blij me wat ze hebben. Een oude tractor wordt niet zo maar weggedaan. Zo lang die rijd kan hij worden gebruikt. Er wordt volop groente verbouwd in de tuin. Elke ochtend komt de Bakker langs, iedereen geeft elkaar een hand (al zie je overdag niemand op straat).
Er mag gescholden worden op Fransen, maar de meeste ervarig die ik heb zijn hartstikke postitief. Natuurlijk spreken de meesten (vooral oudere generatie) geen woord Engels, maar moet je dat hun echt kwalijk nemen? Ze zijn een wereldmacht en als in het verleden nooit wat aan een andere taal gedaan is...... Meer een regeringskwestie lijkt mij. Een soort van inburgeringsthema a lá Nederland?

Dit doet dus voor mij niks af aan de het gebied waar wij zaten. Zoals al al beschreven had, het is erg mooi, stil, ruimtelijk, groen, etc. Veel soorten orchideeen, meer dan 200 vogelsoorten (al zette mijn vader wel erg snel alle vogels weg af als zijnde het zelfde). Natuurlijk was daar ook de Slavink en de grijze Spuif, ja pa een sperwer is geen duif en andersom.
Verder viel er veel te zien. De maas en vele andere rivieren ontspringen in de Haute Marne. Je hebt er de prachtige stad Langres (al zullen daar de meningen over verdeeld zijn). Er is het monument van Charles de Gaule, etc, etc. Charel wie? Charles de Gaulle Geert, dat was een echte leider! Die kan wel zeggen dat Frankrijk voor hem gekozen heeft!
Hel leukste is om deze dingen droog te bezoeken maar helaas mocht dit dus niet altijd lukken. Het was een natte aangelegenheid soms. Een beetje zon doet wonderen.
Dan maar Wijn en Whiskey inkopen. Coal Ila, Balvenie 14 jaar afgemaakt in rum vaten (voor de liefhebber). Ja je moet wat doen als het vocht letterlijk uit/in de Champagne ontspringt.

Ik spreek de meeste van jullie binnenkort weer. Dan klagen we verder

Aurivier

L'eau

Weer thuis na 2 weken waterpolo. Morgen zal ik wat meer vakantie ervaringen met iedereen delen.
Binnenkort bij de betere boekhandel te verkrijgen:
- Puzzeltocht in Luxemburg
- Blik op de Belgische weg (voorwoord, Edward van Cuilenborg)
- Water bij de Champagne
- Het verdronken land van Langres

05 juni 2010

Vakantie

Na een paar dagen radiostilte volgt nu mijn laatste bericht voor dat ik op vakantie ga. Morgen om 7.30 rijden we naar Frankrijk, de Champagne streek om precies te zijn. Ik heb het wel nodig. Het is bij vlagen een gekkenhuis geweest de afgelopen periode. 2 weken rust kan ik wel gebruiken, even weg van al het geregel, heerlijk!!! Aan de andere kant ben ik ontzettend blij dat ik weer zoveel kan.
Wie had dat verwacht.

Vanmiddag lekker een terrasje gepakt met de familie, daarna gegeten bij de pannenkoekenbakker met het het eerste jongens competitie team t/m 12 en toen een nog een lekker potje getennist. Natuurlijk weer gewonnen en natuurlijk weer in 3 sets (3-6 6-2 6-4), hahaha.

Dus nu ben ik moe en sluit ik dan ook af. Ik hou het dit keer kort, jullie hebben al genoeg onzin moeten lezen de afgelopen weken.

Au Revoir


01 juni 2010

Hectisch

Nog een paar hele drukke dagen en dan volgt daar de vakantie. Ik moet bekennen dat ik er hard aan toe ben. De afgelopen 2 maanden zijn vrij hectisch geweest en er lijkt nog steeds geen einde aan te komen.Overigens heb ik die hectiek ook deels zelf veroorzaakt. Ik kan nog steeds moeilijk nee zeggen en hou er nu eenmaal van om dingen te regelen. En als ik het dan regel moet het ook goed zijn. Ik hou niet van half werk, althans niet buiten de deur. Thuis laat ik nogal eens wat liggen, wat het dus juist ook weer zwaarder maakt. Alles komt dan op de grote hoop. Gelukkig ben heb ik het grootse deel van die berg al weer weggewerkt, dus het zal uiteindelijk wel weer goed komen.

Gisteren naar Snowpatrol geweest in de HMH. Ik was erg onder de indruk. Ik had niet zo hele hoge verwachtingen, maar het viel me alles behalve mee. Gary Lightbody was erg goed bij stem en vooral de nieuwe drieluik is erg gaaf! Ik heb er geen spijt van!
Nu op naar Porcupine Tree, Explosions in the Sky, Sigur Ros of Arcade Fire. Dat zijn de acts die ik graag nog zeker een keer zou willen zien. Of ze alle binnen korte tijd naar Nederland komen (buiten de festivals) valt te bezien.

Ik heb gisteren trouwens ook Spaghetti gegeten bij Riew. Ik ga echt nog een keer van mijn tomatenvrees afkomen.

Make This Go On Forever! (HMH)