Het verleden herleeft

Daar daar stonden zij, onze elf helden. Fier en welgevoed trokken zij heden avond ten strijden tegen het grote machtige Brazilie, een team waar wij allen eigenlijk alleen maar van kunnen watertanden. Een ploeg waar in de grote der aarde staan opgesteld. Een Kaka, een Robinio, een Alves en dan noem ik nog slecht enkele van de knapen die een aardig potje met de leren knikker kunnen omgaan. Nee, deze prachtige exotische ploeg is normaliter een maatje te groot voor onze oranje leeuwen. Niet voor niks heeft dit land al vijf maal de cup mogen begroeten, waar wij in ons koude kikkerlandje nog steeds wachten op de titel.

Na een voorzichte start van beide kanten, namen de samba jongens van het Zuiden al snel het heft in handen. Zij combineerde er lustig op los en dat resulteerde ook al rap in één goal. Na ruim acht minuten moest keeper Stekelenburg al vissen. Robino kon frank en vrij inschieten, na gepruts in de achterste linie. Een domper, die Nederland maar moeilijk van zich af leek te kunnen schuiven.

Nieuwe kansen dienden zich snel aan. Echter mede door het heldhaftige keepen van de eerder benoemede Ajaxcied Stekelburg bleef ons oranje voor rust één grotere decepetie bespaard.

Kom op jongens leken de suporters te willen schreeuwen. Laat de leeuw brullen als nooit te voren.

Of de mannen van trainer van Marwijk dit hadden gehoord, zullen wij nooit weten, maar aan het begin van het tweede bedrijf trokken zij meteen veel feller ten strijde. Met een hoop passie en inzet werd er gezocht naar die ene opening in de Braziliaanse muur. Deze leek niet te slechten, maar na ruim een uur op de klok, gebeurde wat niemand had kunnen voorzien. Bij een hoge voorzet van ons alle Sneijder, taste de keeper der Brazialianen volledig mis. Via een hoofd van een medespeler belande de bal daarna zo in de linker-onderhoek. Een gejuich spatte op uit toch bovenal geel gekleurde stadion. De oranje leeuw leek te zijn ontwaakt en men ging er nog eens goed voor zitten.

Na enkele kansen van beide zijde kreeg Nederland een terechte corner op rechts. Robben legde kort op Kuit die hem zonder aarzeling doorkopte op de kleinste van het stel, opnieuw ons alle Sneijder, deze aarzelde geen moment en prikte het leren gevaarte zo met het hoofd in de linker boven hoek. Voor de tweede maal had César het nakijken. Daar prijkte de 2-1 op het bord in het volgepakte Nelson Mandela stadion. Het stadion was van oranje.

Na een rode prent voor één van de zeer teleurgestelde Zuid-Amerikanen, leek het lot bezegeld. Slechts door slordigheden in de aanval bleef het nog lang spannend en onrustig. Pas toen onze Japanse leidsman in de 93ste minuut zij fluit ter handen nam en af blies was daar de ontlading. Zowel supporters als spelers leken over elkaar heen te vallen van vreugde. Uitzinnig van blijdschap lieten beiden hun emoties de vrije loop. De kanaries waren verslagen !

Vele zullen van deze dag hebben gedroomd toen zij klein waren. Een jongensdroom waarin elke voetballiefhebber wel een rol zou willen spelen. Echter is deze slechts voor één enkeling weggelegd.