Verschillen?

Eergisterenavond zat ik op mijn balkon en onder mij op de begane grond was een verjaardag aan de gang. Het zoontje van Dragan, de zoon van mijn ex-joegoslavische onderburen werd 1 jaar. Hartstikke leuk. Het is een prachtig manneke en vader is ook echt enorm trots. Net als de rest van de familie overigens. Het kind wordt door opa en oma op handen gedragen. De warmte die zij uitstralen zegt veel over de warmte van dit volk, daar ben ik nu na twee jaar nu wel achter. Als er iets moet gebeuren staan ze op stoep en als je daar binnen stapt wordt je met alle vriendelijkheid en openheid ontvangen. De hapjes gaan op tafel, iedereen komt erbij zitten en dan komen de verhalen. Soms over de oorlog, maar meestal toch over de dagelijkse dingen, waar jij en ik ook over "zeuren", echt Hollands.

De oorlog willen zij het liefst zo snel mogelijk vergeten. Het was een politiek kwestie die een prachtige land verscheurt heeft in kampen en dat is nu net wat de gewone burger nooit heeft gewild. Vader komt uit Kroatie, moeder uit Bosnie. Hun huis is weg, vriendenbanden zijn uit elkaar gerukt door de nieuwe grenzen. Waarvoor uiteindelijk? Het maakt deze mensen niet uit welk geloof je beleid, of je je koffie zwart of met melk drinkt. "We zijn toch allemaal mensen" "Serviers, Slovenen, ze zijn allemaal welkom".

Het zijn deze bijzondere verhalen die mij zo inspireren en doen beseffen dat de scheidslijnen soms heel dun zijn. Ik wordt dan ook snel boos als weer zomaar wat wordt gezegd, zonder enigsinds door te hebben wat de woorden kunnen betekenen en losmaken. Overigens geld ook dit voor iedereen.

De Turkse/Nederlandse buurman van Dragan was er die avond ook en wat hij er uitgooide was echt behoorlijk eng en staat volgens mij mijlen ver van de gedachte van zijn buurman. Ik zou mijn kind in ieder geval niet graag met zo iemand laten omgaan, net zo min als ik dat dus ook met bepaalde Hollandse mensen niet zou willen.

Deze jonge Turkse man snapt er naar mijn mening echt niks van en zou werkelijk beter thuis zijn in het land van herkomst. Ik zeg zoiets niet graag, als aanhanger van 'links' , maar zulk soort mensen creeren de oorlogen waar mijn onderburen dus nu zo van gruwen.

Het thema was natuurlijk Wilders en het gedrag van de Nederlanders.

"Ik ben ook tegen de uitwassen binnen de Islam en ik heb zeker geen hekel aan Nederlanders, maar het zou goed zijn als we een extreme partij oprichten" Waarom zou ik na deze tegenstrijdigheid nog in de oprechtheid van zo iemand geloven? Is het pure domigheid of denkt hij werkelijk dat op die manier zijn belangen beter zullen worden behartigd? Ik vind zo iemand dus echt een beetje eng, want diep van binnen houd hij er een verborgen agenda op na. Zijn gevoel zegt iets anders.

Dragan beantwoorde zijn relaas overigens heel mooi. Waarom hebben jullie je dan nog niet verenigd als je met zoveel bent? En daar ligt misschien wel de kern. De meeste mensen hebben helemaal geen behoefte aan zulke soorten 'onruststokers'.

De enorme cultuurverschillen die oost en west van elkaar scheiden, zijn vaak groter dan sommige denken. Ik vind het inprincipe geweldig, ik wil altijd nieuwe dingen ontdekken en aan de andere kant is er dus ook een schaduwzijde. Zeker de machocultuur vind ik persoonlijk niet passen in onze wereld.

Ik leefde bij vlagen echt mee met zijn Hollandse vriendin die opdat moment naast hem zat. "Ze weet dat als ze weg wil dat ze met de familie eer te maken krijgt en dan heeft ze echt een probleem". Daar gaan voor de 2e keer de quasi moderne verhalen de prullenbak in.

Wilders mag erg zijn, maar dit is ook een staaltje vertoon van macht. Met beide wil ik niks van doen hebben. Zulke mensen kunnen namelijk niet vergeven en vergeten. Zij de oorzaak van alle verschillen, die we nu juist zo graag willen overbruggen voor dat die kleine net zo oud is als jij of ik.