Gisteren dacht ik laat ik weer eens wat gaan schrijven, maar door omstandigheden kwam het er niet van. Ik had zeker te weten weer zo een pagina kunnen vol kalken. Nu ben ik al aan het zoeken naar de woorden om te beginnen. Ik wijt dit aan mijn denkwereld. Op één of andere manier is mijn deze blijkbaar nog later wakker als ik. Op school had ik hier vroeger al last van. Voor mij vlogen de eerste uren meestal voorbij, zonder later ook maar enig idee te hebben waar de leraar het eerder die les over had gehad. Ik kon me nog wel af en toe zijn beklag herinneren als ik weer eens de slaaphouding aannam.
Doni mijn tafelgenoot bij Aardrijkskunde had het zelfde probleem, met het enigste verschil dat hij uiteindelijk al 2 keer was blijven steken en zich er geen moment druk om leek te maken. "Hou me op de hoogte als er iets bijzonders gebeurd" "In mijn slaap?"
Overigens miste ik meestal al de halve ochtend op school. Ik zat vaak de eerst les in de Els. Ik ging toen al elke dag te laat van huis en besloot dan halverwege de polder ook geen moeite meer te doen om het te halen.
Een deal met conrector Groos, voorkwam elke week een vierkant rooster. Ik had hem uitgelegd dat mijn gezond nog al eens opspeelde als ik zulke afstanden moest fietsen en hij geloofde het. Het was een protestante school, dus ja het geloof stond hoog in het vaandel. Ik verkocht toen al de meest grote onzin en af en toe werkte het :)
Ik kwam trouwens ook wel degelijk af en toe te laat vanwege mijn gezondheid, maar die keren zijn op drie handen te tellen. Dat kon ik nog net overigens. Mijn wiskunde was zo dramatisch dat mevrouw Den Hollander mij volgens mij, bij het minste geringste er al wou uitzetten. Een beetje de Gert Leers van het Willem. Nu maakt ik het ook wel bont (en blauw) soms. Zo kan ik mij herinneren dat ik weer eens versuft op mijn stoel zat te wippen en de controle verloor. Ik klapte met enorme knal tegen de achter muur. Mijn hoofd afdruk moet nu nog ergens in het oude schoolgebouw te vinden zijn. "Meneer Nederlof nu gaat u eruit" Enigszins aangeslagen was ik nog wel assertief en antwoorden op zijn Jesse's: "Dat gaat niet lukken, ik ben veel te moe" Nu lag ook de klas in een deuk en was ik even de man, iets wat mij mijn Mavo jaren niet vaak gebeurde. Ik ben er uiteindelijk overigens niet uitgezet. Why???? Don't Ask Me! Ik denk dat ze beseft dat ik toch niet meer te reden was. Meer dan een simpele rekensom was daarvoor ook niet voor nodig.
Misschien had een avond/nachtschool nog niet zo gek geweest voor mij. Hoe later op de avond hoe meer woorden dus. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten