Mijn standpunt vandaag: sneeuw is ontzettend leuk, maar je hebt daardoor wel veel te veel tijd om 'niks' te doen en na te denken. Echt het is vreselijk!
Ik heb vandaag weer heel leven zo'n beetje doorgenomen. Waarom? I don't know. Misschien zit ik al in mij Midlife Crisis. Het zou in mijn situatie natuurlijk goed kunnen. Ik riep gisteren wel dat ik 100 wilde worden, maar ik weet ook wel beter. Soms vraag ik mezelf echt af of ik niks beters te doen heb dan steeds weer zitten malen over van alles en nog wat. Ik bedoel er flitst echt van alles door het hoofd vandaag, dood, liefde, gelukkig, verdriet, etc. Het is echt een ongeordend zootje.
Maar goed ik ben daar zelf ook enigszins debet aan. Ik zou eigenlijk zo lenig moeten zijn dat ik mezelf af en toe een schop onder mijn achterwerk kan geven. Helaas zal dat wel nooit gaan lukken, aangezien ik nog niet eens met mijn vingers bij mijn voeten kan komen. Ook dat nog! Maar goed, misschien is het een fase waar ik door heen moet. Een fase die normaal is in de situatie waarin ik verkeer. Een fase van vragen over de zin en meerwaarde van bepaalde dingen in het leven. Waar sta ik? Wat verwachten mensen van mij? En misschien wel essentiëler wat verwacht ik van mij zelf?
Het zijn een berg vragen waar ik nu nog geen concrete antwoorden op heb en dat hoeft ook niet meteen. Laat het maar een ontdekkingstocht zijn. Het zal uiteindelijk allemaal wel goed komen. Mijn leven is vanaf het allereerste begin een vraagstuk geweest en ik heb me er volgens mij vrij aardig doorheen geworsteld.
Soms met heel veel verdriet, maar ook vaak met een enorme Smile. Jantje huilt jantje lacht, zij mijn moeder mijn moeder vroeger al. Misschien zijn het soms ook wel krokodillen tranen (geweest).
Ik ben pas begonnen om een hoop verhalen uit het verleden op te gaan schrijven, in de hoop dat ik daarmee ook een deel van de mezelf terug vind. Er is zoveel gebeurd in 30 jaar, ik heb het gewoon niet allemaal kunnen bijhouden. Deze week nog sprak ik er uitgebreid met mijn moeder over. Ik heb haar gevraagd naar verhalen achter bepaalde (jeugd) foto's van mij, maar ook van mijn broer. Er is zoveel dat ik niet meer weet of buitengesloten heb. Ik bedoel er ontwikkelt zich op een gegeven moment toch een pantser. Dit gaat geheel onbewust.
Ik zou nu alleen weer graag uit dat harnas willen stappen. Juist nu is het zo belangrijk dat ik alles extra intens ervaar. En ik probeer het ook zeker. Ik heb dit jaar ook enorm genoten van muziek, vakanties, vrienden, mijn eigen huis, m'n tennis, etc. Maar het gevoel zegt, kom op haal er nog meer uit. Dus ik denk dat volgende week maar eens ga experimenteren met drugs en dan sigaretten, veel drank, hahahaha. Eind goed al goed.
Tim het was trouwens gezellig gisteren maat. Het was niet mijn planning om zo laat te gaan liggen, maar de gesprekken met jou zijn het waard. Als wij de wereld gaan leiden wordt het vast een stuk leuker en gezelliger. Geert zat dan opgesloten in een Palestijns vluchtelingen kamp, we zeurde ons helemaal suf over vertragingen bij de NS en Ierland was in eens het rijkste jongetje van Europa.
Waar moeten we zijn zonder de wijn!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten