Vandaag was het in één keer genoeg geweest. Alle opgekropte emoties zijn er aan het begin van de avond uitgekomen. Het is lang geleden dat ik er zo vanaf ben geweest. Ik heb gehuild als een klein kind. Bepaalde gebeurtenissen in een vrij recent verleden hebben blijkbaar toch een te grote wissel getrokken op mijn geestelijk welzijn. Ik dacht dat ik het weer voor elkaar had, maar helaas was ik nog niet goed aan verwerking toegekomen.
Ik heb ruim 6 maanden lang niet geluisterd naar mijn lichaam en als een halve zot geleefd. Vanaf nu gaat de knop weer om en gaan we weer vanaf nul begin. Ik wil weer echt plezier hebben in mijn leven en niet doen net als of.
De jaren die nog gaan komen voor de operatie moeten een 'feest' zijn. Nu kan het nog! Daarna is het een grijs gebied, al blijf ik me zelf elke dag moet in praten en. Ik heb ook geen keus. Ik heb dit pad gekozen en we gaan het voltooien nu! Mij krijg je niet zomaar plat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten