11 januari 2011

Wat kost het?

Soms heb je van die momenten waarop je gewoon een beetje gefrustreerd bent op hoe mensen met elkaar omgaan in deze 'nieuwe' tijd en dat was mede de aanleiding voor verhaal over mijn broer. Ik bedoel als zelfs een deel van je eigen familie gewoon net doet of hij niet bestaat, kom je echt aan mij, met als gevolg dat ik ook geen seconde tijd meer in hun investeer. Ik weet dat ik hier niet het goede voorbeeld geef. 
Overigens heeft mijn moeder zich hier het afgelopen jaar ook zeer kwaad overgemaakt tegen enkele van hen en ik ben trots op haar. Niet alleen omdat ze de aanval durfde te openen, maar vooral, omdat zij al van mijn geboorte over mijn broer waakt op een manier die alleen maar intens bewonderd kan worden. Bijna elke week gaat ze bij hem op bezoek. Minimaal 48 weken in het jaar en dan heb ik het nog niet over alle andere extra vergaderingen en momenten waarop zij zich inzet voor haar oudste zoon. Dat noem ik pure liefde. Helaas krijg je daar geen lintje voor en voor een paar mooie musicals wel.


Hoe krom is het eigenlijk in onze maatschappij? Ik wil er niet te diep op ingaan, maar de 
verhouding zijn in ieder geval enorm scheef. Dit is overigens al heel lang zo en wat dat betreft niks nieuws onder de zon. Wij houden dat ook kunstmatig in stand en misschien moet dat ook wel. Een maatschappij kan natuurlijk niet geregeerd worden door emoties, maar van een beetje naaste liefde is nooit iemand dood gegaan toch?

Ik wil hier nu niet de vandaag de dominee uit hangen, zeker niet, ik bedoel ik ben indertijd zelfs van het geloof 'afgekeerd' maar de basis staat nog steeds overeind. De samenleving is hierop gebouwd en dat is maar  goed ook. Ik denk dat mensen steeds minder beseffen hoe belangrijk deze 'christelijke' bodem is. Misschien dat daarom wel ons waarde en normen patroon steeds verder verloederd. We leven bij vlagen zo onafhankelijk van elkaar. 

Echte vriendschappen krijgen het steeds moeilijker omdat de 'maatschappij' steeds meer voor gaat en de digitale wereld ons steeds minder echt persoonlijk doet laten communiceren. 
Ik vind dat best erg, maar natuurlijk besef ik ook wel dat ik het in mijn eentje niet kan veranderen of tegen houden. Ik wil dat ook niet. Er zijn zat goede ontwikkelingen en wil ook niet te pessimistisch over komen. Dan kan ik me beter aansluiten bij het groep: "vroeger was alles beter" en dat is niet wat ik wil.
Vroeger was het echt niet beter, maar soms wel wat warmer. Er was meer tijd voor elkaar, tijd die zoals ik al aan gaf in een 24uurs economie steeds schaarser wordt. 

De economie die ook wordt gekenmerkt door steeds 'meer'. We hebben blijkbaar nooit genoeg. Ik heb hier overigens ook aan meegedaan. Ik was jaren een echte gadget freak. Ik was één van de eerste in mijn omgeving met een mobiele telefoon, maar ik kom er wel van terug. Ik bedoel ik word helemaal gek van die mensen die de hele dag met hun Blackberry/Ipod lopen/zitten te spelen. Is het leven echt zo nutteloos geworden voor sommige? Zelfs tijdens een gesprek in mijn eigen huis zitten ze nog te pielen met die dingen. Ze gaan echt een keer het het raam uit en dat meen ik.

Natuurlijk speelt ook geld hierbij een rol, ik heb het niet meer zo breed en dan merk je pas echt essentieel is en waar je met groot gemak zonder kan. Natuurlijk zijn andere gemeen goed geworden en zou ik bv. het internet ook niet meer willen missen.  Maar het meest essentieel vind ik toch nog steeds het inter menselijk contact en ik mag hopen dat ik niet de enigste ben. 

Geef af en toe wat meer uit aan een ander, dan alleen aan goederen. Wees eens een beetje attent, het kost je in de meeste gevallen niks en het is zoveel meer waard.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten