15 december 2010

Ritmo

Almost the end of another year. De tijd gaat weer zo snel. Ruim een jaar geleden ben ik op de wachtlijst gekomen, al lijkt het nu nog op de dag van gisteren. In principe ben ik blij dat het zo rap gaat, aan de andere kant komt het nu ook wel heel dicht bij. Het is zo dubbel. Maar goed dat is bijna alles in het leven wel. Als je zin hebt in vakantie wil je dat het zo snel mogelijk komt en als het voorbij is baal je als een stekker en hadje nog graag een paar weken langer willen genieten.

Het zijn de mooie dingen die vaak dus het korst duren en het snelst komen. Laat ik hopen dat bij mij alleen het 2e geld. Ik wil graag zo lang mogelijk van mijn nieuwe longen kunnen gaan genieten. Ik ben al plannen aan het maken voor daarna. Of ze reeel zijn weet ik niet, maar ik weet wel dat als je dromen hebt, je het langer vol houd. Zonder idealen vaart niemand wel. Ik had ze al lang over boord kunnen gooien als ik zou willen, maar dat is niet mijn stijl. Daarnaast kan ik ook niet zwemmen en zou ik ze dus nooit meer terug kunnen halen.

Nee, nu is het juist het moment om te dromen van dingen die ik nooit heb gekund. Dat maakt me sterker. Het geeft me extra kracht om op momenten dat ik er even doorzit, toch weer door te gaan op het pad dat ik al zo lang bewandel. Soms is de route moeilijk en behoorlijk alleen. Toch staat er ergens langs de weg altijd wel weer iemand die mij de juiste kant op stuurt. Iemand die je waardeert om wat en wie je bent.
Dan ook pas besef ik dat ik het niet alleen voor me zelf doe maar ook nog een beetje voor eem ander.
Ik bedoel jullie kunnen toch niet zonder mij? Toch? Wie moet er dan de 4e klasse gaan coachen? Schelden op de tribune bij Eiffel? De muziek verzorgen in de kantine? Wie staat er dan klaar voor de jeugd bij toernooien en competities. Heerlijk die zelfverheerlijking.

Er zal heus weer iemand komen die het stokje overneemt, maar ik ga ze het niet zomaar geven. Niet zonder slag of stoot. Ik heb het gevoel dat de laatste zin gevaarlijk is in deze tijd van kinderporno. Wie neemt mijn droge dubbele humor over? Nou ja, dat kan beter in de kast blijven liggen, daar wordt niemand beter van. Laat ik dat deel van mijn stokje maar afzagen. Zal wel pijn doen denk ik...............

Maar goed ik ben weer strijdbaar na wat moeilijke periodes. Ik moet wel weer in mijn ritme komen. Ik ga nog steeds veel te laat slapen en doe overdag gewoon te weinig voor mijn gevoel. Maar ja, aan de andere kant worden dingen ook steeds zwaarder en is de bank wel de plek om te rusten. "De zitbank dan he. Ik bedoel niet de Rabobank he! Het zou een beetje gek zijn als je bij de pinautomaat zou gaan liggen. Of niet dan, met je magere harses!!!!!! Ik bedoel, dat gaat toch niet. Denk nou toch is na met dat kleine beetje lucht dat je nog hebt".

Hanske komt terug met een show, hoi, hoi, hoi. Ik ben benieuwd. Ik wordt er gelijk weer vrolijk als ik er aan denk. Lachen is toch het beste medicijn, hoe plat de humor soms ook mag zijn.

Maar goed er zit ook totaal geen ritme meer in dit verhaal dus laat ik maar weer stoppen.

Dat heb je g*dv******* mooi gezegd kut.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten