The sound of music

Ik vond het wel leuk dat mijn vrienden mij vrijdag beet wilde nemen door een gitaar in mijn handen te douwen. Zo van laat maar eens wat horen. Ik geef ze ook geen ongelijk, ik rep vaak over mijn schrijfkunsten en dan moet je dus ook wel eens met de billen blood.

In eerste instantie zou ik gewoon de gitaar even stemmen. Dat was overigens een drama . De snaren leken wel van elastiek. Dat er nog geluid uit kwam mag een wonder worden genoemd. Unesco zou ter plekke de grachtengordel hebben gedumpd en deze gitaar tot werelderfgoed hebben aangewezen.

Maar goed al onzin terzijde, ik kan dus wel wat spelen he jongens! Oke, ik ben nog geen Jimmy of Carlos, maar het is ook niet meer zo wanhopig als een jaar geleden.

Donderdag wat nummers van Greenday, The Beatles en Metallica bekenen en vandaag opnieuwe zelf weer wat melodietjes verzonnen. Dat laatste is het aller aller leukste. Gewoon de gitaar op je schoot en we zien wel waar we uitkomen. Het is net een snoepwinkel. Elke keer komt er weer een andere smaak uit dat klankkastje. Drop it like it's hot!

Waarom ben ik hier nooit eerder mee begonnen?