Eva en het begin van het verhaal

Ooit had ik mijzelf voorgenomen om een keer te gaan opschrijven wat ik elke dag als cf-er beleef, maar ja ik en iets echt lang volhouden, dat is niet mijn sterkste kant.

Gisterenavond gaf het verhaal van Eva Markvoort mij echter zoveel inspiratie dat ik zoiets had van, kom op nu is de tijd om je verhaal te doen en dan vooral voor je zelf. Soms moet ik gewoon dingen kwijt en dat kan niet altijd direct naar iemand. Soms is een blaadje papier al genoeg om even de druk van de ketel te halen en dingen weer te relativeren.

Vanaf nu ga ik dus weer schrijven wat ik zoal beleef, wat mijn hart raakt. maar ook de allerdaagse sleur.

Om te starten heb ik dan nu Eva als inspiratie en dat is niet zomaar een inspiratie. Wacht een prachtig verhaal, een schreeuw om een (beter) leven voor elke cf patient. Maar ook een verhaal van het onvermijdelijke. Het herkenbare van dingen. Haar strijd, haar passie. "Ze was mijn vriendin, maar ook mijn psygoloog" (haar ex-vriend)

Eva rust zacht