De muur van....

De vakantie zit er bijna weer op. Twee weken zijn voorbij gevlogen. Het is inmiddels bijna half twee en ik luister nog wat naar Bach. Toeval of niet maar ik ben net bij de cantate 'Gleichwie de Regen und Schnee vom Himmel falt' aanbeland. Sneeuw blijft ons overigens nog net bespaard. We zitten hier ook niet echt hoog, dus de kans daarop in deze tijd is ook erg klein.

Onze ferienwohnung  staat net buiten Blankenburg richting Timmerode, onder de voet van de Teufelsmauer, een stenen muur gevormd in de laatste ijstijd. Nou ja muur, er zijn nog maar delen rots over, maar het is wel indrukwekkend. Het is één van de oudste beschermde objecten van Duitsland. Achter onze ommuurde tuin begint een deel van de wandeling over de toppen van deze steenformaties. Je kan er ruim 3 kilometer over heen lopen en klauteren, alvorens hij abrupt stopt, waarna de rots klompen een aantal kilometers verder op bij Weddersleben weer opeens zomaar opduiken. Daar is het geheel overigens op zijn mooist en meest toegankelijk. Mijn profielfoto is daar ook geschoten.

Buiten deze apart natuur belevenis heeft de Harz nog veel meer te bieden, al is 2 weken wel ruim genoeg in mij ogen. Het gebied is niet zo ontzettend groot, waardoor je binnen de gestelde tijd wel bijna alle mooie dingen gezien hebt. Top attracties zijn verder Quidlinburg een stad die qua schoonheid en oudheid Heusden ruim voorbij gaat. Alles in het hart is nog volledig in originele staat en doet je echt even terug denken aan de ridderfilms van toen. Het mooie Bode Tal met de Hexentanz Platz, het ruige massief van de de Brocken met zijn oude smalspoorbaan naar de top (1150m), het Selketal met zijn prachtige klaprozenvelden en kastelen en de stad Goslar waarvan het hart net als bij Quidlinburg op de werelderfgoedlijst staat.

Verder kan je natuurlijk overal heerlijk wandelen, gebak eten, bier zuipen en ruime maaltijden verorberen voor vaak zeer minimale prijzen (10 – 15 euro voor een hoofdgerecht) Wat wil een mens nog meer?

Hierin zie je overigens o.a. nog een deel van de invloed van het oude Oost-Duitsland. De grens liep in dit gebied via het massief van de Brocken. Alleen enkele grote borden en gedenkstenen, herinneren ons nu nog aan deze tijd. Voor de rest zijn er natuurlijk de persoonlijk verhalen van de individuele Duitser. Als je over de Wendung begint weet je natuurlijk nooit zeker welke rol deze persoon heeft gespeeld in de tijd daarvoor. De soms nog slechte wegen, de enorme leegstand en het ernstig tekort aan jonge mensen. Geen ideaal vakantieland als je het mij vraagt voor een jonge vent in de bloei van zijn leven :). Soms krijg je echt het idee dat ze allemaal gedeporteerd zijn.

Mijn gedachten aan Oost-Duistland worden direct vooral gevoed door eerder vernoemde tuinafscheidinging. Deze is ruim 3 meter hoog en als de wandelaars langs lopen aan de achterkant kijken ze er net overheen (ze lopen iets hoger). Sommige groeten vriendelijk en weer andere starten een praatje, niet toevallig dus over de muur. Overigens wel met een humoristische ondertoon, iets wat overigens heel wat is voor de stijve vormelijke Duitser.

Overigens wordt dit alles ook nog deels gevoed door een stelletje vreemdgangers aan de andere kan van de muur. Sinds enkele dagen staat er elke ochtend voor dat de werkdag begint een stelletje te knuffelen. Het ideaalbeeld van de ommekeer?  De muur kan hun 'verboden' liefde in ieder geval niet meer scheiden.

Overigens spatten de vonken er volgens mij vanaf, want de brandweer bleef vanochtend af en aan rijden :). Er stond een bedrijfspand in de fik in Thale ruim 6 kilometer verderop.

Zo ik ga maar weer eens afsluiten. Het is inmiddels bijna half 3 en een paar uurtjes slapen zou mij echt geen kwaad doen. Overigens gaat het verder uitstekend met de gezondheid. Ook een hele fijne Wendung als je het mij vraagt.

Schuss!

A piece of Brad

Wat een zere boven benen, dat was wat eerste door mijn hoofd ging toen ik vanochtend mijn bedje uit kwam. Nou ja ochtend, het was inmiddels al bijna middag. Op het moment dat ik mij enigszins volpropte met voedsel, liep de kerk al weer leeg. Wat dit met elkaar van doen heeft? Het klonk leuk, meer niet.

Tijdens het te goed doen aan mijn brood, ben ik meteen gaan zoeken naar de andere uitslagen. Hoe zo verslaafd? Ik wil gewoon kampioen worden. Ik tennis niet voor mijn lol! Ik bedoel het gaat gewoon om het botte geld,  de doekoes! Ik moet nog steeds een nieuwe Zweedse kastje in de keuken en die komt er niet zomaar. Helaas heb ik nog geen exclusief sponsorcontract met het alom bekende meubelhuis.
Wij hebben Wacko Jako (sport)! Laat de eigenaar van deze firma dit bericht alstublieft niet lezen. De tijden zijn nu eenmaal minder op dit moment en dat accepteer je elke geldschieter, elke kledingstuk, hoe gerafeld dan ook. Dat laatste kan overigens ook de schuld zijn van mijn moeder. Ja, als rijzende ster laat je zulk soort dingen doen.

Maar goed ik wil dus hoger op. De 2e klasse lonkt met/naar mij. Profcontracten, mooie vrouwen (bitches), noem het maar op............... Ik heb er alles voor over, desnoods een niet zo vrolijk vrouwenhoofd van één van mijn tegenstanders. :) :)
Bjorn: "Hij moet even herstellen van de raly vanwege zijn gezondheid". "Dan moet hij niet gaan tennissen" Ik win tenminste trut!

De trukendoos ging weer flink open gisteren en  ik geniet er nu nog van. Ik had het echt zwaar bij vlagen en dan kan je alles gebruiken. Extra tijd nemen bij de wissel, grapje maken met de tegenstander als je achterstaat (concentratie), balletje net iets te scherp slaan richting de partner, paar keer extra stuiteren, een keer naar het hek lopen, etc.

Bij de tiebreak van de 1e set begon op 1-2 het publiek van de tegenstander zich te roeren: "Zo doe je dat" Bij het volgende punt, 2-2,  roerde Jesse zich nu: "Zo doe je dat". Vooral dat gebalde vuistje naar het publiek, hahahaha. Overigens was het daarna stil en ging de set nog vrij eenvoudig naar ons! De 2e was een stuk pittiger. Ik kreeg veel last van de Prednison en daardoor schoten mijn knieen op slot. Carin sleepte me er echter aan het begin fantastisch doorheen, alvorens ik me de laatste games weer iets beter ging voelen en we op 4-5 terug braken om het op daarna 6-5 af te maken. Heerlijk!

Winnig Ugly can be unbelievably satisfying.

Thanks Brad Gilbert! Bedankt Ballpoint!

Ik ben ook geen 'banket Bakker'

Zoals jullie merken vind ik het heerlijk om af en toe mensen af te vallen en hun gedrag cq mentaliteit onder de loep te nemen. Helaas zal ik dit waarschijnlijk altijd zo blijven. Het is deels karakter bepaalt en deels ingeven door het feit dat ik vaak de kansen niet heb gekregen, die andere vaak in de schoot geworpen worden. Als je er dan niks mee doet, krijg je er van mij soms flink van langs.

Zoals ik namelijk in mijn eerdere post vermelde zou ik graag met sommige mensen ruilen. Overigens wil ik daarmee niet zeggen dat het leven van bv. een tennisprof altijd de gelukkigste is, maar het is voor mijn gevoel nog altijd beter dan in onzekerheid die ik elke dag weer moet ervaren. Dit klinkt negatief, maar ik weet nooit van te voren wat me nu weer staat te wachten. Welke pijntjes me die dag evt. weer gaan 'kwellen'. Er gaat geen dag voorbij dat er helemaal niks 'mankeert' aan mijn lichaam. Ik zit vol met antibiotica, ontstekingsremmers, etc, het houd een keer op!

Ik kan met dit alles overigens prima leven. Ik ben niet zo snel van mijn stuk, maar het blijft vervelend om te merken dat bepaalde lichamelijk omstandigheden je dagelijkse leven flink kunnen belemmeren en verkleinen.
Daarnaast wordt het er dus niet beter op en is de kans op 'vooruitgang' nog een eindje weg.
Nu leef ik heel mijn leven al volgens een bepaalde patroon, dus die 2 jaar kunnen er ook nog wel bij. Uiteindelijk zal ik hopelijk beloond worden met de het mooiste cadeau dat men mij kan geven. Maar wat dan? Hoe ga je dan verder? Ik ben zo benieuwd! Misschien zwakt mijn kritiek op andere dan ook wel af, omdat ik opeens in de zelfde situatie terecht kom als een vrijwel gezond iemand!

Ik denk dat ik het antwoord overigens allang weet. Dit gaat niet gebeuren. Ik ben en blijf een eigenwijze, fanatiekeling die nooit rust voordat hij het gevoel heeft er alles te hebben uitgehaald. Daarnaast heb ik heel mijn leven al moeite met het te snel tevreden zijn over een bepaald resultaat. Voor dat bij mij iets echt af is ben ik maanden aan bijschaven. Het kan altijd beter in mijn ogen. Toch moet er een moment zijn dat je zegt nu is het genoeg. Ik laat het los, ik heb mijn best gedaan, dit is wat er in inzit. Ik bedoel waarom maak ik me niet druk om het feit dat mijn woonkamer inmiddels weer een complete chaos is?
Ik bedoel wat is dit voor verkapt perfectionisme? Is het deels gewoon imagebuilding?

Vanavond vertelde mij iemand dat ik in zijn ogen heel arrogant overkwam op de baan. Hij kende mijn situatie toen nog niet en zwakte het daarom ook meteen weer af. Toch denk dat hij de spijker op de kop sloeg. Ik ben best wel een show mannetje. Ik geniet wel van de aandacht op en naast de baan en maak er dan soms ook wel handig gebruik van.
Vroeger kon ik al een hoop drama maken over een klein sneetje in mijn vinger. Het was soms net een komische toneelstuk, waarbij ik alle aandacht naar me toe zoog. Het hoort gewoon een beetje bij me en ook dat zal altijd wel zo blijven. Het sterkte me ook. Ik ben (heel) vroeger altijd erg onzeker en verlegen geweest en deze aanpak heeft zeker meer zelfvertrouwen gegeven.

Ik ben alleen bang dat het soms een beetje doorgeslagen is. Als ik nu mijn open brief van gisteren weer door lees, denk ik, nou nou!!!!, je durft wel zonder deze jongen persoonlijk te kennen. Ik maak misschien soms iets te veel een inschatting vanaf de zijlijn. Dit is best gevaarlijk, al blijf ik in dit geval bij mijn standpunt. Er is veel meer mogelijk is als deze jongen wat harder voor zichzelf zou zijn en al die zogenaamde liesblessures en ander fratsen thuis laat. De weg naar de top is zwaar, maak het dan nog niet zwaarder. Vastberadenheid is goed, maar eigenwijsheid kan soms een enorme last zijn en ik kan het weten, want ik voel het nog dagelijks. Het maakt je ook minder geliefd bij anderen. In Thiemo's geval het grote publiek, het publiek dat hij in de toekomst nog zeer hard nodig zal hebben

Daar ga ik weer.......:) :) Zucht!

"Open Brief" aan Thiemo de Bakker.

Afgelopen middag was ik "wil om te winnen" aan het lezen, het boek over de carrière van Pete Sampras. Erg inspirerend als je het mij vraagt. Ik heb deze ooit gekregen van mijn oud trainer toen ik in het ziekenhuis lag ten tijde van de ernstige longbloedingen. Ik ben er toen nooit aan toegekomen en nu vond ik de tijd rijp om het toch maar eens ten handen te nemen. Ruim 2 maanden geleden had ik overigens al 80 pagina's verslonden, maar zoals het vaker bij mij gaat, blijft het dan weer een tijd onberoerd op de plank.

Ik werd vooral tot het boek geroepen door de waardeloze prestatie van Thiemo de Bakker. Wat een mentaal zwak schaap is dat. Op één of andere manier wil deze jongen niet alles uit zich zelf halen, of denkt het allemaal alleen te kunnen. Zijn partij tegen Djokovic was het aanzien eigenlijk niet waard. Ik zou na zo'n partij met het schaamrood op mijn kaken naar huis toe gaan en mijn rackets voorlopig niet meer aanraken. Shame on you Thiemo!

"Je hebt het mooiste vak van de wereld en je gaat er mee of het een bijbaantje is waar je door je ouders voor bent opgegeven. Dat kan nooit een het juiste recept zijn voor een mooie toekomst in het ATP circuit. Je belichaamt voor mij ook grotendeels het volledig gebrek aan mentaliteit binnen de Nederlandse tenniswereld. De verwende elite van de Nederlandse topsport. Succes komt niet uit de lucht vallen, daar moet je keihard voor knokken. Geld verdwijnt uiteindelijk in een bodemloze put als je niet weet wat de waarde van alles is".

Sampras vertelt ergens halverwege zijn boek over de strijd die hij voerde met zijn mentaliteit en de drive tot het gaatje te gaan Het is die omschakeling die hem uiteindelijk in vele ogen tot de beste tennisspeler van de wereld maakte. Nog steeds is hij mijn held. Zijn spel was misschien technisch niet zo begaafd als Federer, maar zijn vermogen om altijd maar door te gaan was fabelachtig. Wat die jongen heeft gedaan om beter te worden is uniek. Er wordt altijd gezegd dat hij enorm veel talent had, maar ik denk dat zijn discipline vooral doorslaggevend was.

Kijk en huiver!!

Hij vertelt ook hoe belangrijk het is om op het juiste moment de goede mensen om je heen te hebben en deze te vertrouwen en niet constant af te vragen of zij wel de juiste keuzes maken. Zij hebben de kennis!

"Thiemo misschien moet je het boek ook eens doorbladeren en wat minder eigenwijs voor de camera reageren na zo'n diepbedroefde wedstrijd. Volwassenheid heet dat! Je kan je zelf pas vinden als je open staat voor kritiek en daar heb je op je 22e nog verdomd veel moeite mee.

Ik moet eerst me zelf vinden? Wat is dat voor kwats als je zo staat te spelen? Wat wil je vinden? Het enigste dat ik vind is een halfbakken zeurende net niet prof die moeite heeft zich aan te passen aan de het leven van een topspeler. Zoek de spiegel eens op en open je geest voor wat andere te zeggen hebben. Dan pas heb je een kans om verder te komen en ga ik me misschien wat minder aan je ergeren. Ik zou er een moord voor doen als jou plek in kon nemen, helaas zijn de omstandigheden er bij mij niet na".

Maar goed ik treur niet, want op mijn niveau kan ik, wel gaan tot het gaatje, althans die intentie is er altijd. En dat had ik niet bereikt zonder de hulp van anderen en het besef dat er dingen in het leven zijn die je moet accepteren. Pas dan kan je pieken en haal je het beste uit jezelf. Mijn gezondheid verslechterd nog steeds, ik zit vol met medicijnen, maar mijn spel is nog nooit zo goed geweest! Weet je hoe dat voelt?!

"Het komt wel" Nee, niks komt. In het leven moet je iets verdienen maat! Sampras en vele andere voor en na na hem besef(f)(t)en dat maar al te goed!